اوقات فراغت جوانان در ایران و امکانات موجود

فهرست
فصل اول
مقدمه
بيان مسئله
اهداف تحقيق
هدف كلي
هدف خاص
اهميت و ضرورت تحقيق
فرض ها يا سؤالهاي ويژه تحقيق
تعريف عمليات واژه ها يا اصطلاحات
فصل دوم
مقدمه
بخش اول: ادبيات تحقيق
اوقات فراعت از ديدگاه دانشمندان
تحولات تاريخي مربوط به نحوه گذران اوقات فراغت در ايران
اوقات فراغت بعد از اسلام
اوقات فراغت از ديدگاه اسلام
خصايص و ويژگيهاي فراغت
اوقات و فراغت و بهداشت رواني
فراغت و خلاقيت
فراغت و توسعه مهارتهاي شناختي
اوقات فراغت و تقويت مهارتهاي حسي- حركتي و فعاليتهاي ورزشي
جهت نگرش
اوقات فراغت و اصلاح رفتار و تعالي شخصيت
اوقات فراغت و آسيب پذيريهاي اجتماعي
بخش دوم: پيشينه تحقيق
فرضيه هاي عنوان شده در اين تحقيق
فصل سوم
مقدمه
جامعه آماري
چگونگي گزينش نمونه ها
ابزار گردآوري اطلاعات
چگونگي اجرا
روش تحقيق
آزمونهاي آماري
فصل چهارم
يافته ها و تجزيه و تحليل آن
نتايج آزمودنهاي مجذورخي X2
بحث و نتيجه گيري
فصل پنجم
خلاصه تحقيق
فرض ها و سئوالات تحقيق
محدوديتهاي تحقيق
محدوديتهاي دراختيار محقق
محدوديتهاي خارج از اختيار محقق
پيشنهاد ها
فهرست منابع
پيوستها

بيان مسئله
دوره نوجواني يكي از مراحل حساس و پر اهميت رشد جسمي و شخصيتي افراد به حساب مي آيد. نوجوان امروز اوقات فراغت فراواني دارند، وسايل سرگرمي بيشتري مي تواند، داشته باشند. ليكن به ارزشهاي اجتماعي و اخلاقي آنها نمي توان اطمينان كرد چنانكه توجه دقيق به فعاليتهاي تفريحي در عصر حاضر و تقريباً در تمام كشور هاي جهان به خصوص كشورهاي به اصطلاح پيشرفته اين حقيقت تلخ را ثابت مي كند كه بعضي از اين فعاليتها بسيار نامعقول و مضرند و شركت نوجوانان در آنها به زندگي سالم ايشان لطمه مي زند. بنابراين با در نظر گرفتن حساسيت، اهميت و نقش حياتي اوقات فراغت ضروري است با تهيه و تنظيم برنامه هاي آموزشي از طريق همكاري مشترك اولياء و مربيان و اتخاذ روشهاي مناسب ضمن جلب توجه دانش آموزان و ايجاد نگرش مثبت در آنها نسبت  به ارزش و اثرات مثبت اوقات فراغت و برانگيختن رغبت و انگيزه در حسن بهره وري و بارور سازي اين فرصتها در زمنيه پيشگيري از هر گونه آسيب پذيرها در ايام فراغت تدابير لازم را پيش بيني كرد. براين اساس، اين تحقيق در پي آن است كه رابطه شناخت علمي و دقيق بين نحوه گذراندن اوقات فراغت و انحرافات اجتماعي دختران سنين 20 – 15 سال منطقه 5 تهران مي باشد.
مقدمه
يكي از مسائلي كه پيوسته مورد نظر صاحب نظران علوم تربيتي و دست اندركاران تعليم و تربيت قرار گرفته مسئله اوقات فراغت است. تخصص در گستره حيات بيانگر مطلب است كه در زندگي پر از فراز و نشيب انسان لحظه ها و اوقاتي وجود دارد كه از اهميت و حساسيت فوق العاده اي برخوردار است. اوقاتي كه بستر مطلوبي است براي جريان نيكوي رشد شخصيت و اعتلاي وجود و يا زمينه همواري است براي بروز اختلاف رفتاري، انحراف اخلاقي و بزهكاري اجتماعي، بدون ترديد زماني كه از اوقات فراغت بحث به ميان مي آيد، سخن از ارزشمندي اين اوقات است هنگامه بسيار حساس و پرمعنا، اوراقي سرنوشت ساز در كتاب زندگي كه نيازمند اراده هاي استوار و انديشه هاي خلاق است.  شعار ( وقت طلاست) و (شيطان براي دستهاي بيكار كاربد مي يابد) همواره در اغلب جوامع مطرح بوده و تفكر و تدبير درباره اوقات فراغت و توجه به نحوه گذراندن اين اوقات در كشورهاي صنعتي بيش از ديگر كشورها رواج يافته است. حتي اغلب جامعه شناسان و اقتصاد دانان ( دماز، اندرسون، اوژه) بر اين باورند كه تحول جوامع انساني به سوي تمدن فراغت در حركت است.
اوقات فراغت جوانان به مشابه شمشيري دولبه است اگر از آن به طور اصولي استفاده شود نه تنها راهگشا است بلكه زندگاني با برنامه، منسجم و هدفدار پيش روي انسان قرار ميدهد. اگر خدا ناكرده اين اوقات گرانبها و سالم و با برنامه هاي مقبول سپري نشود، زمينه هاي گرايش به فساد و تباهي و انحطاط جوانان را فراهم مي آورد. فساد تباهي تنها مفهومي از ناهنجاري اجتماعي نيست، بلكه مصدتعي از به هدر دادن منابع و انرژي انساني و مالي و مادي است. جواني كه در ابتداي جواني به بيراهه مي رود. نه تنها جواني و انرژي جسمي و روحي خود را به هدر مي دهد و خود را به هلاكت ، بدبختي، و فقر و ممكن است مي اندازد، بلكه از ابعاد نيز در تخريب منابع اجتماعي نقش دارد، كه يكي از آنها را مي توان ايفاي نقش مخرب به مثابه الگويي قابل تقليد براي عمده ديگري از جوانان دانست. البته اين بعد از كاركرد افراد ناهنجار، بحراني ترين و مصيبت سازترين نقش او در اجتماع است.
لذا مي توان نحوه گذراند اوقات را جزو ريشه هاي فقر و استمرار آن يا تعالي افراد تلقي كرد. واقعيت امر در فرهنگ ما نيز چنين است، مردم ما با افرادي كه وقت خود را تقسيم كرده اند و مدام به كاري و فعاليتي مشغول هستند را بيشتر قبول دارند تا افرادي را كه لحظاتي از عمر خود را به سستي، كاهلي و بيكاري مي گذرانند لذا بين اوقات فراغت و رشد اجتماعي و فردي ارتباط مستقيم وجود دارد و هر چقدر اوقات فراغت آدمي اصولي، منطقي و با برنامه باشد، مي توان اميدوار بود كه رشد اجتماعي، خلاقيت و ابتكار فردي او بالاتر خواهد بود و هر چقدر اوقات فراغت آدمي به بطالت بگذرد مي توان مشاهده كرد كه ارزش و اعتبار اجتماعي او كاسته مي شود.
اوقات فراغت پديده اي است كه براي هر فردي لازم و ضروري است. اگر انسانها تمام وقت خود را به كار طاقت فرسا اشتغال داشته باشند، بايد يقين داشت كه از قدرت تفكر، خلاقيت و نوآوري آنها به تدريج كاسته خواهد شد و به موجوداتي همچون پيچ و مهره تبديل خواهد شد. ولي اگر در بين كار فراغتي باشد كه انسان بتواند مقايسه اي بين خود و كارش و با نقش كه دارد و ارزش خود واندش وظيفه اي را كه ايفا مي كند، بپردازد خود را در مسيري قرار  مي دهد كه لياقتش را دارد و زندگي اش هدفدار و با برنامه شود و موقعيت را در آغوش مي كشد.
دكتر كارل مي گويد: خواستهاي وحشيانه شهوات ممكن است جلب نوعي اهميت نمايد ولي هيچ چيز غير منطقي تر از آن زندگي نيست. اگر زندگي منحصر به رقصيدن و به دور شهر با اتومبيل چرخيدن و سينما رفتن و رايوشنيدن باشد چه فايده اي دارد. تفريح بدون آنكه متضمن نفعي باشد فرصتهايي را كه كارگران بر اثر تكامل ماشينها و خسن تهيه محصول به دست آورده اند بحث بر باد مي دهند. زحمات مصروفه، حداقل چهار ساعت در روز به طول زندگي افزوده است يعني اوقات گرانبهايي كه اگر كسي آنرا علاقه مند مصرف كند مي تواند تعليم بگيرد، جسم و جانش را نيرومند كند، آسيب شخصيت نمايد و وظيفه انسانيت خود را انجام دهد….