فهرست مطالب
پيشگفتار
مقدمه
فصل اول: معرفي نيروگاه سيكل تركيبي قم
فصل دوم :بررسي نقشه تك خطي نيروگاه قم
فصل سوم :بارهاي مصرفي در سيستم مصرف داخلي
فصل چهارم:كابل هاي نيرو گاهي وتعيين سطح مقطع كابلها
ضميمه 1:جداول انتخاب وسايل حفاظتي سيستم الكتريكي
ضميمه 2:جداول سطح مقطع مصارف فشار متوسط
ضميمه 3:جداول سطح مقطع مصارف فشار ضعيف
ضميمه 4: نقشه هاي تك خطي ومصارف نيروگاه قم
منابع ومآخذ :

 پيشگفتار:
صنعت برق به خاطر نقش زير بنای و وابستگی زيادی که به کليه عوامل موثر در رشد اقتصادی و رفاه اجتماعی دارد صنعتی پوياست و اجرای طرح های اساسی انتقال و توزيع نيروی برق نياز به برنامه ريزی و آينده نگری دارد . از سوی ديگر با توجه به رشد روز افزون جمعيت ، پيشرفت صنعتی کشور ما نياز به انرژی الکتريکی پيوسته با رشد حداقل 7 درصد مواجه است و در اين راستا احداث نيروگاه های جديد از يک سو و همچنين بهينه سازی نيروگاه های موجود ضروری است . در صنعت برق ترکيب انواع نيروگاه ها و ساختار آنها در تامين مطمئن حداکثر بار و انرژی الکتريکی مورد تقاضا با حداقل هزينه توليد دارای اهميت بسياری است . اگرچه نوع انرژی اوليه در دسترس و هزينه تمام شده آن نقش اصلي را در انتخاب انواع نيروگاه ها باز می کند ولی تامين سريع تقاضا و جلوگيری از تحميل هزينه سنگين خاموشی  به اقتصاد کشور محدوديت های منابع مالی به ويژه ارز خارجی ، نرخ بهره برداری ، عوامل زيست محيطی و بالاخره ضرورت های اقتصادی يا سياسی در فرآيند انتخاب اثر مهمی دارد . از طرفی تامين مطمئن قدرت مورد نياز مشترکان بويژه در شبکه سراسری ، مستلزم تنظيم برنامه زمان بندی دقيق برای تعميرات ادواری ،   پيش گيرانه  و … است .
ضريب ذخيره برق در حالت مطلوب بايد از 10 درصد فعلی به سطح 30 درصد افزايش يابد و برای دست يافتن به اين رقم بايد ضريب توسعه نيروگاه ها ، بيش از رشد مصرف برق باشد ، در حال حاضر ميزان توليد انرژی الکتريکی در کشور در سال جاری بيش از 142 ميليارد کيلو وات ساعت بر آورده شده است .
سهم نيروگاه های غباری در قدرت کشور 2/54 درصد – نيروگاه های گاری و سيکل ترکيبی 2/23 درصد و نيروگاه های برق آبی 7/9 درصد و بالاخره نيرو گاه های ديزلی وزارت نيرو 9/2 درصد است .
در صنعت برق با دو معضل همواره روبرو هستيم :
اولا : قدرت اسمی واحدهای نيروگاهی برق معمولا توسط سازنده ، بر اساس شرايط متعارف به شيوه         ايده آل تعيين می شود ولی در عمل قدرت ياد شده تحت تاثير شرايط محيطی ( ارتفاع محل نصب از سطح دريا ، درجه حرارت و رطوبت نسبی ) و همچنين فرسودگی و تغييرات نوع و کيفيت نوع و کيفيت سوخت قابل استفاده نيست . تلفات قدرت عملی با اسمی در مورد توربين های گانه محسوس تر از انواع نيروگاههای حرارتی برق – آبی و ديزلی است .
ثانيا : از مجموع انرژی الکتريکی توليد شده به طور متوسط بالغ بر 5 درصد آن به مصرف داخلی رسيده و 95 درصد آن به شبکه های انتقال برق تحويل مي شود . نزديک به 4 درصد انرژی الکتريکی نيز در شبکه های انتقال و نرديک به 10 درصد در شبکه های فوق توزيع برق به صورت گرما اتلاف می شود . بنابراين نزديک به يک پنجم ظرفيت تاسيسات توليد سوخت معرفی و به طور کلی هزينه های تامين برق به مصارف داخلی و اتلاف در شبکه تعلق می گيرد .
بنابراين انرژی فروش رفته به مشترکين برق در عمل مستلزم توليد نزديک به 2/1 برابر نياز معرف است .
در همين راستا و با توجه به اينکه نيروگاه های سيکل ترکيبی از جمله نيروگاه های با راندمان بالا می باشند و از آنجا که توجه حداکثر سازندگان را به خود معطوف داشته است .
ايجاب می کند جهت بهينهد سازی عملکرد آن کوشيد . تا اولا : بتوان اين نيروگاه ها را با هزينه کمتری راه اندازی نمود و ثانیا بتوان با کم کردن « مصرف داخلی » ، راندمان و همچنين توليد انرژی را افزايش داد واين ميسر نخواهد بود مگر آنکه اجزاء و نحوه عملکرد آنها را شناخت تا بتوان با نگرش دقيق تری هر يک از اجزاء را انتخاب نمود.

 مقدمه :
عموما در نيروگاه های برق ، سيستم توليد انرژی به صورت خود کار انجام می شود . و برای اين منظور به تجهيزات کمکی نياز است . با طراحی مناسب اين تجهيزات ، نه تنها راه اندازی قسمت های اصلی            نيروگاه ها مهيا می شود ، بلکه موجبات مکانيزه شدن سيکل نيروگاه نيز فراهم می گردد . اين تجهيزات بسته به نوع نيروگاه ها متنوع هستند . البته بيشترين تجهيزات کمکی در نيروگاه ها ، مربوط به نيروگاه های بخاری می باشد .
اصولا مصرف بخشی از انرژی توليدی نيروگاه های برق جهت در مدار ماندن وادامه کار واحدها لازم و ضروری است . از اين جهت نيروگاه های برق با يک سری مصارف ، به نام مصارف داخلی رو به رو هستند . اين مصارف داخلی درصدی انرژی توليدی نيروگاه ها را به خود اختصاص می دهند . همان گونه که نوع و سيستم های تجهيزات کمکی در نيروگاه های مختلف ، متفاوت است از نظر ميزان انرژی مصرفی هم     اختلافات نا چيزی بين نيروگاه های برق آبی کمترين و مصارف داخلی نيروگاه های بخار بيشترین مقدار را دارند که اين مصارف را می توان به صورت تقريبی زير بيان نمود :
1-    مصرف داخلی نيروگاه های برق آبی : 4/0- 2/0 درصد
2-    مصرف داخلی نيروگاه های گازی :7/0- 5/0 درصد
3-    مصرف داخلی نيروگاه های ديزلی :5-2 درصد
4-    مصرف داخلی نيرو گاه های بخاری : 5/6 – 5/4 درصد
5-    مصرف داخلی نيروگاه های سيکل ترکيبی : 3- 4/2 درصد
لازم به ذکر است که مصرف داخلی نيروگاه های بخاری و سيکل ترکيبی با توجه به نوع سيستم خنک کنندگی فرق می کند .