شناسه پست: 15379
بازدید: 1230

شهرفهرست مطالب:
7-2 كشاورزي. 12
7-3 بازرگاني و تجارت. 12
7-4 نقش نظامي‌و اداري. 13
7-5 نقش فرهنگي و مذهبي. 13
7-6 نقش گردشگري، جهانگردي. 14
7-7 دانشگاهي. 14
7-8 تعيين نقش مجتمعهاي زيستي. 15
فرم شهرها. 16
8-1 شهر خطي. 17
8-2 شهر شطرنجي. 19
8-3 شعاعي (ستاره اي). 20
8-4 حلقوي. 21
8-5 تار عنكبوتي. 21
8-6 شهرهاي اقماري و موازي. 22
8-7 فرم محوري. 22
8-8 سيما و منظر شهر. 24
8-8-1 راه يا مسير. 24
8-8-2 لبه. 24
8-8-3 گره يا تقاطع. 25
8-8-4 نقاط اصلي يا نشانه. 25
8-8-5 محله. 25
نظريه ها، ديدگاهها و تفكراتي چند در پيرامون شهر و شهر سازي  25
9-1 تئوري شهر مشتمل بر محلات متحد المركز. 28
9-2 نظريه محوري يا قطاع شهري. 30
9-3 نظريه هسته هاي متعدد يا چند هسته اي. 31
حومه صنعتي 9-4 نظريه پترمن (peter Mann) 32
9-5 باغشهر (ابنزرهاروارد (Ebenezer Howard) 34
9-6 شهر خطي (سوريا Asorya –  1920-1882). 40
9-8 نظريه واحد همسايگي يا واحد خود يار. 43
بررسي وضع موجود شهر
الف- نقشه بهنگام:
نقشه  بهنگام يا به روز شهر به نقشه اي اطلاق مي‌گردد كه از ابعاد زماني نور و جديد باشد و از برداشت و تهيه و تبديل آن به نقشه جهت انجام عمليات مطالعات و طراحي مدت زماني نگذشته باشد و موقعيت فيزيكي عناصر موجود در شهر با واقعيت آنها تطابق داشته باشد.
ب: نقشه وضع موجود شهر:
نقشه اي است كه مشخصات تمامي‌عناصر موجود (نوع استفاده از زمين يا كاربري) اعم از طبيعي و مصنوعي در شهر را كامل و بدون هيچ تغيير بر روي نقشه بهنگام منعكس كند.
به منظور تحقيق و بررسي و مشخص نمودن اين مهم ابتدا مي‌بايست نقشه بهنگام يا به روز شهر (اعم از نقشه هوايي و يا برداشت زميني يا نقشه برداري شده) كحه با مقياس 2000/1 يا 2500/1 مي‌باشد تهيه شود.
وضع موجود فضاها و يا نوع استفاده از اراضي شهر را كه از كاربردها يا كاربردها يا كاربريهاي گوناگون (مانند مسكوني- اداري- تجاري- آموزشي- انتظامي- درماني- بهداشتي- تفريحي- وزرشي- فضاي سبز- فرهنگي – مذهبي- تاريخي- تاسيسات و تجهيزات شهري- گردشگري و جهانگردي- ارتباطات- كارگاهي و صنعتي و حمل و نقل.. و ) برخوردار مي‌باشند و بر روي نقشه به هنگام و به روز منعكس كرد. وضع موجود شهر با توجه به معيارهاي مشخص و معين ذيل تعيين مي‌گردد.
6-1 اراضي مسكوني
فضاهايي را كه جهت سكونت منظور شده اند مسكوني يا سكونتي گويند. سرانه اين اراضي با توجه به معيارهاي اعلام شده در ايران حدود 40 تا 50 متر است (در حال حاضر در مجتمعهاي كوچك از اين رقم به مراتب بيشتر است)
همچنين تعاريفي كه براي وابسته هاي اين فضا آمده است وبه صورت ذيل مي‌باشد.
–    واحد سكونتي يا مسكوني: بخش يا كل يك ساختمان را كه براي سكونت يك خانواده در نظر گرفته مي‌شود واحد سكونتي گويند.
–    سطح زير بناي ساختمان: مجموع سطح زير بناي طبقات يك ساختمان را سطح زير بناي آن ساختمان نامند. سطح زير بنا مي‌تواند تراكمهاي مختلف داشته باشد.
–    سطح زير بناي در همكف: سطحي از يك قطعه زمين كه بنا بر روي آن قررا گرفته باشد.
–    طبقه زير زمين: طبقه اي كه 70% يا بيشتر از حجم آن در زير زمين باشد. (معمولا در ضوابط طرحهاي توسعه شهري سقف زير زمين را فضايي در نظر مي‌گيرند كه حداكثر يك متر بالاتر از كف شبكه عمومي‌مجاور باشد)
–    تك آ‎پارتمان: تك بنايي كه امكانات مستقل مسكوني يك خانواده را فراهم كند آپارتمان نامند.
–    بر بنا: حد بين زمين و شبكه يا موز ساختمان و يا فضاي باز يك ملك را با شبكه هاي شهري بر بنا گويند.
–    ساختمان يا بنا: شامل هر نوع اسكلتي كه داراي سقفي باشد و  مورد استفاده اقامتي و حفاظتي خانوار قرار گيرد بنا يا ساختمان گويند…………