سازه های فولادی
تاريخچه سازه هاي فولادي
استفاده از فلز به عنوان مصالح اصلي يك سازه در ابتداي امر كاربرد گسترده اي در پل سازي و كشتي سازي و ساخت بنادر داشته است تا ساخت ساختمان هاي مسكوني امروزي. استفاده از فلز به عنوان مصالح سازه اي به پل قوسي در انگلستان به دهانه30 متر با استفاده از اعضاي چدني بين
سال هاي 1777 تا 1779 ميلادي برمي گردد.
بين ساله هاي 1780 تا 1820 ميلادي پل هاي متعددي به همين شيوه ساخته شد. حدوداً از سال 1840 به تدريج آهن كم كربن چكش خوار جايگزين چدن معمولي در امر ساختمان سازي شد.
امروزه با پيشرفت تكنولوژي آهن هايي با كربن بالاتر با عناوين اختصاري 1A و 2A و 3A و 4A و … با استاندارهاي مختلف توليد و در امر ساختمان سازي و … استفاده مي گردد.
محاسن سازه هاي اسكلت فلزي
سازه هاي اسكلت فلزي به دليل داشتن مزاياي زياد، به وفور از آنها استفاده مي شود. از آن جمله  مي توان به استحكام و خواص خوب مكانيكي و مقاومت بالاي فولاد در كشش و فشار، همچنين به دليل توليد فولاد در كارخانه و كنترل كيفيت آن نسبت به بتن و ساير مصالح بنايي اشاره كرد.
معايب سازه هاي اسكلت فلزي
از جمله معايب فلزات براي استفاده از آنها در سازه مقاومت كم آنها در برابر رطوبت هوا و زنگ زدگي مي باشد. براي جلوگيري از اين موارد بايد آن را توسط ضد زنگ رنگ آميزي كرد. همچنين بايد فولاد را در مقابل آتش سوزي حفاظت كرد.
در ضمن در طراحي سازه هاي اسكلت فلزي نهايت دقت را مبذول داشت و اتصالات آن نيز بايد به شكلي مناسب و با كيفيت صورت گيرد.
قالب بندي فونداسيون
پس از ريختن بتن مگر در فونداسيون نوبت به قالب گذاري اطراف پي قبل از آرماتورگذاري مي شود. بسته به نوع طرح مهندس طراح قالب هاي اطراف پي مي تواند از بلوك هاي 20 سانتي يا 10 سانتي و يا آجر فشاري باشد كه روي بتن مگر با احتساب و در نظر گرفتن عرض مفيد پي جهت آرماتورگذاري توسط استادكار يا معمار كار گذاشته مي شود.
قابل ذكر است كه اين نوع قالب بندي از نوع آجر پس از بتن ريزي و گرفتن بتن و سخت شدن از اطراف فونداسيون تخريب و جدا مي شوند و يا ممكن است باقي بمانند.
شمع بندي (نصب تكيه گاههاي موقت)
مي توان گفت در سقف تيرچه بلوك تيرچه ها علاوه بر وظيفه ي اصلي خود نقش پشت بندهاي قالب كف و بلوك ها نقش قالب هاي كف را ايفا مي كنند. چون تيرچه ها نمي توانند بار تحمل كنند، در زير آنها چهارتراشهايي (كش) به ابعاد حداقل cm5×10 به فاصله حدود 1 متر بر روي شمع هاي چوبي يا جك هاي سقفي قرار مي دهند. فاصله شمع ها از يكديگر حدود 1 متر است كه شمع هاي چوبي بايد بر روي گوه ها قرار گيرند تا امكان باز شدن آنها پس از اجراي كامل سقف فراهم شود. تيرچه ها را با يك خيز معكوس (به سمت بالا) و حداكثر يك سيصدم طول دهانه نصب مي كنند تا پس از بارگذاري سقف و برداشتن شمع ها به حالت مسطح درآيد. اين خيز در تيرچه ها توسط شمع ها يا جك هاي سقفي (قبل از نصب بلوك ها) تامين مي شود.