مونوگرافی استان تهران
مقدمه
مونوگرافی استان تهران استان تهران از شمال با استان مازندران از شرق با استان سمنان از جنوب با استانهاي قم و مركزي و از غرب با استان قزوين همسايه است .از نظر موقعيت نسبي جغرافيايي اين استان در غرب دشت كوير و جنوب رشته كوههاي البرز و از نظر طول و عرض در موقعيت جغرافيايي ( 35 , 47) و ( 51 , 37) واقع است .از نظر عرض جغرافيايي ، استان تهران در عرضهاي مياني ( بين استوا و قطب ) واقع شده است و قاعدتا بايد آب و هواي معتدل داشته باشد مقالات جغرافیا و ليكن عامل ارتفاع و دوري از درياها موجب ايجاد تغييرات اساسي در آب و هواي تهران شده است .
بنابراین در این مطلب از فروشگاه مارکت فایل به ارائه مونوگرافی استان تهران در قالب 88 صفحه میپردازیم.
بارش :
توزيع ميزان بارش در استان تهران يصورت يكسان نمي باشد بطوريكه بيشترين مقدار بارش در ماههاي دي تا ارديبهشت و كمترين مقدار بارش در ماههاي تير الي شهريور مي باشد مقدار بارش تحت تاثير ارتفاع نيز واقع است بطوريكه مقدار آن از جنوب به شمال تهران افزايش مي يابد تا آنجا كه ميزان بارش در ايستگاه آبعلي از 500 ميلي متر هم بيشتر است .
باد :
باد غالب در استان تهران بادهاي غربي هستند كه عامل اصلي ريزش باران در سطح تهران به شمار مي رود . اين بادها بويژه هنگامي كه شدت مي يابند ، يكي از عوامل اصلي تخليه آلودگي از سطح شهر تهران هستند .پس از اين بادهاي غربي ، بيشترين باد از طرف جنوب شرقي و از راخل كوير مركزي ايران به شهر تهران مي وزد و به هنگام وزش خود موجب انتقال گرماي كوير و گرد و غبار آن به سطج شهر تهران مي شود .بادهاي محلي نيز در تهران وجود دارد كه از دشت تهران به سمت كوههاي البرز مي وزد.متوسط ماهانه سرعت باد در تهران معمولا از 20 نات بيشتر نخواهد بود.
رودهاي استان تهران:
جهت كلي جريان رودها در سطح استان ، از شمال به جنوب و از غرب به شرق است.رودهاي مهم آن عبارتنداز :
حبله رود – رود دماوند – لار – جاجرود – رود كرج – رود طالقان – رود شور – ابهررود .
پايانه اين رودهابجز رود لار و طالقان ، كوير مركزي ايران درجنوب شرقي استان است .
رودهايي كه از ارتفاعات برفگير شمال استان سرچشمه مي گيرند در تمام سال جريان دارند و بقيه رودها در فصول گرم سال خشك مي شود .
پوشش گياهي استان تهران :
پوشش گياهي استان تهران از ناهمواريهاي اقليم ، خاك و منابع آب استان تاثير مي پذيرد . در مناطق شمالي استان يعني در ارتفاعات البرز پوشش گياهي بصورت بوته زارها و درختان ارس ظاهر مي گردد . در همين منطقه ، هر جا كه خاك و شيب مناسب وجود داشته و زندگي انسان ميسر بوده است ، به دليل وجود بارش بيش از 300 ميلي متر در سال كشاورزي ديم نيز ميسر گشته است . پوش گياهي بصورت علفزار در بهار و تابستان ، مراتع فصل گرم دامپروران را در اين منطقه تشكيل مي دهد . در دره هاي قابل سكونت اين مناطق ، باغداري اهميت زيادي دارد در مخروط افكنه هاي پايكوهي و دشت هاي جنوب البرز يعني از هشتگرد تا شرق ورامين به دليل وجود خاك نرم و مناسب و همچنين آبهاي سطحي و زير زميني كافي كشت آبي اهميت بسيار زياد يافته است .
منبع :
كتاب تهران – جلد پنجم و ششم چيترا آويژگ
افزايش جمعيت مبالغه در مهاجرت خانم اعظم خاتم