پروژه انعطاف پذيري و تمرينات كششي
1ـ1 مقدمه
پروژه انعطاف پذيري و تمرينات كششي انعطاف‌پذيري يكي از اجزاء آمادگي جسماني و يك بخش كليدي در پيشگيري از آسيب و بهبود اجراي ورزشي مي‌باشد .. در افراد غيرفعالي كه عادت به زندگي كم تحرك دارند، عضلات و تاندون‌هايشان كوتاه و فاقد قابليت كشش مي‌شوند. به عبارت ديگر دستگاه عضلاني در نتيجه بي‌تحركي، به تدريج قابليت ارتجاعي خود را از دست مي‌دهند و در نهايت دچار كاهش قابليت كشش مي‌شود( ). براي توسعه سريع انعطاف‌پذيري، تمرينات مربوط به گرم كردن اجرا مي‌گردد كه در نتيجه اجراي يكسري حركات كششي تا ميزان محدودي مي‌توان برانعطاف‌پذيري افزود، ليكن اين نوع تمرينات به تنهايي نمي‌تواند سبب بهبود انعطاف‌پذيري در درازمدت شود( ). امروزه تمرينات كششي به منظور توسعه انعطاف‌پذيري، بخش مهمي از هر نوع فعاليت جسماني به شمار مي‌رود.
بنابراین در این مطلب از فروشگاه مارکت فایل به ارائه تمرينات كششي در قالب 53صفحه می‌پردازیم
درباره
چندين شيوه كششي شامل ايستا، پويا و تسهيل عصبي ـ عضلاني گيرنده‌هاي عمقي (PNF) افزايش در انعطاف‌پذيري را نشان داده‌اند( ). برخي از مطالعات پيشين نشان داده‌اند كه روش كششي PNF افزايش بيشتري را در دامنه حركتي نسبت به ساير روشها ايجاد مي‌كنند ( ). اگرچه برخي از مزاياي استفاده از روشهاي كششي PNF مشخص شده است اما كارايي بيشتر اين روشها در تحقيقات هنوز مورد سؤال است .
انعطاف پذيري و تمرينات كششي
چندين نوع روش كششي PNF وجود دارد كه عبارتند از: CR، HR، CRCA و SRHR و ACR ( ).شماري از مطالعات شيوه SRHR را در تحقيقات خود به كار برده‌اند و هركدام زمانهاي متفاوتي را براي نگهداري انقضاض ايستا (MVIC) ذكر كرده‌اند ( ). در نتيجه تعيين مؤثرترين زمان نگهداري انقباض ايستا در اين شيوه بايد بررسي شود. در صورتيكه زمان كوتاهتر MVIC، افزايش يكساني ا در دامنه حركتي (ROM)در مقايسه با يك زمان طولاني‌تر ايجاد كند، مربيان و ورزشكاران ممكن است شيوه‌اي كه زمان كمتري را صرف كند، ترجيح دهند.
2ـ1 بيان مسأله
تمرينات انعطاف‌پذيري به طور كلي به عنوان يك بعد مهم در اجراهاي ورزشي پذيرفته شده است و بطور وسيعي بعنوان يك شيوه مؤثر در درمان و پيشگيري از آسيبها مورد استفاده قرار گرفته است. تمرينات كششي براي افزايش قابليت كشساني بافت، و بدين طريق افزايش دامنه حركت مفاصل ويژه طراحي شده‌اند. اعتقاد بر اين است كه افزايش دامنه حركت عملكردهاي ورزشي را بهبود و شدت و تعداد آسيبها را كاهش مي‌دهد ( ). با وجود اينكه عوامل ارثي نقشي تعيين كننده در انعطاف‌پذيري ايفاء مي‌كنند، حركت‌پذيري مفصل مي‌تواند از طريق يك برنامه منظم حركات توسعه دهنده انعطاف‌پذيري حفظ و يا توسعه داده شود.
منابع:
كلخوران، ج. (1373) مقايسه دو روش كششي ايستا و انقباض استراحت در عضلات همسترينگ ،پايان نامه كارشناسي ارشد،دانشگاه تهران.
قاسمي، س.ع. (1380) بررسي تمرينات كششي ايستا وPNF بر دامنه حركتي مفصل زانو در ورزشكاران آمپوته از ناحيه زير زانو، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه گيلان.
رضا قلي زاده، م. (1380) ،مقايسه تاثير دو روش تمرين كششي ايستا و PNF (شيوه C-R) روي دامنه كششي و قدرت عضله همسترينگ مردان غيرورزشكار ،پايان نامه كارشناسي ارشد،دانشگاه شهيد بهشتي.
صداقتي، س. (1376)، مقايسه اثر دو روش تمرينات كششي استاتيك و تسهيل عصبي – عضلاني گيرنده هاي عمقي (PNF) بر دامنه حركتي و قدرتهاي استاتيك و ديناميك مفصل ران دانش‌آموزان پسر 14 ساله منطقه 7 تهران، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تربيت مدرس.
