تشریح گیاه ليليوم
فهرست مطالب:
تشریح گیاه ليليوم.. 1
پیازها.. 1
ریشه ها.. 4
ساقه ها.. 5
برگ ها.. 7
دم برگ.. 8
گل ها.. 9
دانه های نوع cordiocrinum گیاه گوشت خوار.. 9
(تکثیر).. 9
تکثیر با دانه (تولید مثل ليليوم ها).. 10
مکشلات و بیماری های گل ليليوم.. 10
آفات:.. 11
مارها و کرمها.. 11
پرندگان.. 12
سوسکهای گل ليليوم.. 13
Lilythrips. 14
Nematodes. 15
Bulbmite. 15
توزیع جغرافیایی گونه ها.. 16
خلاصه ای از تاریخچه گونه های پیوندی.. 19
رویش cadiocrinums. 26
روش رشد ليليوم به وسیله دانه:.. 26
تکثیر گیاهی:.. 33
پوست اندازی پیازهای ليليوم :.. 33
رشد به وسیله ساقه ی پیازها:.. 35
رشد ليليوم ها به روش جوانه ساقه ای در زیر خاک:.. 37
روش های دیگر:.. 39
گیاه ليليوم از قسمت های زیر تشکیل شده است.
A ) پیاز
(B ریشه ها که از پایه پیاز نشات می گیرند
(c ساقه که در بالای سطح زمین رشد می کنند و ممکن است در بستر خود ریشه داشته یا نداشته باشند.
D) برگهای روی قسمت هوایی ساقه
(e ساقه گل متصل به قسمت بالایی ساقه پا
F گل های که حاوی قسمت های تولید مثل م؟ و قستمهای زیر را رها می سازند
(g کپسول محتوی دانه
(h دانه
حالا به جزئیات دقیق تر هر یک می پردازیم:
قسمت های گل ليليوم
پیازها
در میان صدها نوع ليليوم، پیازهای بسیار مختلفی شناخته شده است اما همه آنها دارای نقاط مشترکی هستند هر پیاز یک صفحه پایه دارد که ورقه های دیگر به آن متصل می شوند. این ورقه ها می توانند منطبق بر برگها باشند و بعنوان ذخیره غذایی تلقی شوند در درونی ترین نقطه (اما نه لزوما در مرکز) می توان مطابق با فصول نقاط رویشی و یا جایگاه ساقه جدیدی را دید. خصوصیت منحصر به فرد پیاز ليليوم که به صورت عمده سه گروه کاردیوکرینوم، نوماچاریس، فریتیلاریا هستند) این است که در روی ورقه های آنها هیچ غلاف پوششی و محافظتی که دور بیشتر پیازهاست دیده نمی شود. ورقه های پیازی که لزوما بسیار جوان هستند در نزدیکی نقطه رویشی دیده می شوند. اما ورقه بیرونی و انتهایی می تواند بسته به نوع آن سالها عمر داشته  باشد. رنگ پیازها معمولا نزدیک به سفید است اما تعداد کمی از آنها مخصوصا هنگامی که بالغ می شوند رو به زردی می رود هنگامی که در معرض نور باشند بیشتر پیازها رنگ قرمز ارغوانی به خود می گیرند، اما این رنگ ارغوانی تیره خصوصیت انواع دیگر است نه پیازهای جوان ليليوم های شیپوری و بعضی از نوع پیوندی آن نوع کاردیوکرینوم پیازها به رنگ ارغوانی تیره است.
پیازهای ليليوم شکل های مختلف به خود می گیرند، بعضی از آنها بسیار محسوس هستند معمول ترین نوع آن هم مرکز نامیده می شود که آن نقاط رویشی در مرکز و یا نزدیک آن مشاهده می شوند و پیاز از شماز یادی لایه های روی هم چیده شده در سايزهاي مختلف درست شده است که بزرگترین لایه بیرونی ترین آن است لایه ممکن است در صورتی که زیاد رویهم قرار بگیرند، پهن شوند و پیاز به شکل کاملا متصل و چاق به نظر می آید………………