شناسه پست: 18016
بازدید: 304

بحرانهای ترافیکی در هنگام زلزله
فهرست مطالب
فهرست جدول‌ها ‌ج
فهرست شکل‌‌ها ‌د
فصل 1-    مقدمه
1-1-    پیشگفتار 1
1-2-    نمونه هایی از سوانح طبیعی.. 1
1-3-    هدف از این نوشتار 2
فصل 2-   مدیریت بحران.. 4
2-1-    تعریف بحران و انواع آن.. 4
2-2-    تعریف مدیریت بحران.. 4
2-3-    مدیریت بحران، دانش یا هنر؟. 4
2-4-    وظایف مدیران بحران.. 5
2-5-    دانش مدیریت… 5
2-6-    مراحل مدیریت بحران.. 6
2-7-    شرایط موفقیت در مدیریت بحران.. 9
2-8-    تاریخچه مدیریت بحران در ایران.. 12
فصل 3-   مدیریت بحران ناشی از زلزله. 14
3-1-    کمک رسانی در زلزله. 15
3-1-1-     تعیین پایگاه های کمک رسانی مردمی و اسکان موقت در سطح شهر. 16
3-2-    انواع خطرات تهدید کننده ی راهها 17
3-2-1-     تعریف آسیب پذیری و انواع آن : 18
3-2-2-     بحران در حمل ونقل: 18
3-2-3-     علت بحران درشبکه حمل ونقل: 18
3-2-4-     طراحی شاهراه های حیاتی.. 19
3-3-    خطرپذیری راه ها: 20
3-3-1-     روش ارزیابی سریع خطرپذیری لرزه ای جاده های کشور 20
3-3-2-     پاکسازی خیابانها و احداث سازه های موقت ارتباطی برای ایجاد شبکه پیوسته. 21
3-4-    علل کاهش کارامدی شبکه های دسترسی در موقع بحران.. 24
3-4-1-     کنترل و نظارت بر شبکه راهها 24
3-5-    تقسیم بندی وسایل نقلیه. 25
3-6-    زلزله، ترافیک و رفتارهای انسانی.. 26
3-7-    رفتار رانندگان در هنگام زلزله. 27
3-8-    بحران‌های ترافیکی در هنگام زلزله. 29
3-9-    راه‌های مواجهه با بحران‌های ترافیکی در هنگام زلزله. 32
فصل 4-   نتیجه گیری.. 36
فهرست مراجع 38
فهرست جدول‌ها
جدول ‏3‑1. دلایل قطع شدن راهها 23
فهرست شکل‌‌ها
شکل ‏1‑1. تصاویر سوانح طبیعی متداول[2]                                                                              1
شکل ‏1‑2.چرخه مدیریت جامع بحران[2]                                                                         6
شکل ‏1‑3. مردم تحت تاثیر بلایای طبیعی در جهان (1975-2004)                                            10
شکل ‏1‑4. خرابی ایجاد شده توسط زلزله                                                                          27
شکل ‏1‑5. تصویری از اشغال سطح خیابان                                                                              29
شکل ‏1‑6. تصویری از انسداد راه                                                                                           31
فصل 1-               مقدمه
1-1-             پیشگفتار
وقوع بلایای طبیعی، همانند سیل و زلزله، توفان و گردباد اغلب موارد تاثیرات مخربی بر سکونتگاه­های انسانی باقی گذارده است و تلفات سنگینی بر ساکنان آنها وارد ساخته است و ساختمان­ها، زیر ساختها را نابود کرده و عوارض اقتصادی و اجتماعی پردامنه‌ای بر جوامع و کشور‌ها تحمیل کرده است. آسیب پذیری سکونتگاه­های انسانی نسبت به بلایای طبیعی، در نتیجه تمرکز جمعیت و فعالیت­های اقتصادی در نواحی وسیع و متراکم وضعیت نابسامان و بی­قاعده سکونتگاه­های ساکنان کم درآمد نواحی شهری و روستایی، به طور مداوم افزایش یافته است.
1-2-نمونه­ هایی از سوانح طبیعی
در این قسمت نمونه­هایی از سوانح طبیعی در شکل 1 آورده شده است که به ترتیب عبارت است از: زلزله، سیل، خشکسالی، سرمازدگی و آتشسوزی.
شکل ‏1‑1. تصاویر سوانح طبیعی متداول[2]
دامنه خسارتی که یک سانحه به وجود می‌آورد، تنها وابسته به قدرت ویرانگری آن نیست. این میزان برای مثال به وضعیت سازه‌های زیرساختی که در معرض سانحه قرار می‌گیرد نیز وابسته است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه که با تمرکز شدید جمعیت، حصیر آبادها، محله‌های فقیرنشین و حاشیه نشین مشخص می‌شوند، یک سانحه طبیعی می‌تواند حتی در جایی که تاثیرات اولیه آن چندان جدی نبوده است، به فاجعه بیانجامد. این در حالی است که انسان همواره در سراسر تاریخ شناخته شده­اش با نیروها و حوادث طبیعی چون سیل، زلزله و مسائلی از این قبیل درگیر بوده است و همواره خسارت‌ها و صدمات زیادی را تحمل نموده است. لیکن با همه پیشرفت‌هایی که به دست آورده به دلیل عدم آگاهی کافی، همچنین به لحاظ محدودیت امکانات لازم تاکنون نتوانسته کنترل­های مطلوب را برای پیشگیری کامل از بلایای طبیعی تدارک نماید. از طرفی باید توجه داشته باشیم، شدت بروز پدیده‌های طبیعی نیست که به عنوان یک فاجعه تلقی می‌شود؛ بلکه ضایعات عظیم مادی ناشی از آنهاست. شدت و فراوانی این بلایای طبیعی هرقدر بیشتر باشد، به طور حتم میزان تلفات انسانی و خسارت­های جانی و مالی نیز بیشتر می‌گردد. گرچه انسان در کنترل تمامی حوادث طبیعی عاجز است ولی می‌تواند با کنترل آن با هوشمندی از شدت فاجعه بکاهد هر چند از نظر اقتصادی متحمل هزینه‌هایی می‌گردد.
مقابله با سوانح طبیعی صرفاً مقاوم سازی نیست، بلکه باید یک دید کلی نگری سازمانی جهت مقابله با بحران پدید آورد تا از این طریق ابعاد بحران به حداقل کاهش یابد و به همین جهت در سالهای اخیر مدیریت بحران نقش و جایگاه خود را در این امر یافته است……………………..