شناسه پست: 18780
بازدید: 428

نظري به مباني طراحي
فهرست مطالب
1 – 1 مباني نظري طراحي
1 – 1 – 1 – بررسي فضا در معماري
2 – 1 – 1 – هماهنگي فرم و عملكرد
3 – 1 – 1 – نور و حركت
4 – 1 – 1 – ريتم موسيقي فضا
5 – 1 – 1 – كل و جزء
6 – 1 – 1 – خصوصي عمومي
7 – 1 – 1 – ايستايي و پويايي فضا
8 – 1 – 1 – كمپوزيسيون
9 – 1 – 1 – مقياس و تناسبات
10 – 1 – 1 – محصور كردن فضا
11 – 1 – 1 – فضاهاي متباين
12 – 1 – 1 – رنگ
13 – 1 – 1 – نقاط عطف
نتيجه گيري
فهرست منابع 1 – 1 مباني نظري طراحي
منظور از مباني نظري طراحي، مفاهيم و اصولي است كه حاكم بر خطوط اصلي طرح و سازنده ايده هاي آن مي باشد، اين مفاهيم و اصول به همراه ضوابط فيزيكي طرح، نهايتا” تعيين كننده كالبد اثر هنري مي گردد.
در هر اثر هنري منطقا” دو سيماي قابل تفكيك وجود دارد:
– جنبه عيني اثر – جنبه ذهني اثر
سيماي عيني هنر، همان جنبه صوري آن است . جنبه صوري هنر با ماده به عنوان ابزار، سر و كار دارد كه از طبيعت فيزيكي است . پس مي توان گفت اين سيما به طبيعت تعلق دارد و از قوانين عيني طبيعت پيروي مي كند.
جنبه قوانين ذهني هنر محتواي هنر است . محتوا عبارت است از تأثير هنر بر ذهن انسان . پس محتواي هنر، ذهني است و به انسان تعلق دارد (به عنوان متضادي براي طبيعت ). سيماي ذهني هنر از جنبه هاي عيني آن مشتق و از طريق آن تعيين مي گردد.
اصل: محتوا از صورت تبعيت مي كند (محتوي در صورت متجلي مي گردد.)
معماري هنري است كه بيانش از طريق فضا است، پس جنبه صوري و عيني معماري، صفتهاي ويژه فضا مي باشد. همه صفتهاي ويژه فضا به طبيعت تعلق دارد و از قوانين عيني طبيعي و فيزيكي تبعيت مي كند. محتوي در معماري، عملكرد يا فونكسيون فضا است . فونكسيون، تأثير فضا بر انسان است .