پروژه راه سازی
فهرست مطالب
معادلات و جداسازي درجه‌اي 1
ملاحظات برنامه‌ريزي و سندي 2
مستندات 3
1. طرح‌بندي طرح 3
2. امنيت 3
3. تراكم 3
4. نقشه‌برداري (توپوگرافي) 4
5. وسايل دوچرخه و پياده‌رو 4
6. حجم ترافيك 4
7. مزيت‌هاي مصرف‌كننده جاده (يعني امتيازات ايجاد شده براي مصرف‌كننده جاده) 4
ملاحظات بافتي و متني 5
تطبيق دوچرخه و پياده از طريق مبادلات (پل) 6
عوامل انتخابي مبادلاتي 7
كاربرد آزادراه‌ها و بزرگراهها با كنترل دستيابي بالا 8
فضاسازي تبادلي (پلي چندراهي) 9
گزارش هاي تغيير و تطابق پل (مبادلات) 9
انواع پل (تبادل) 11
پلهاي سه پايه 12
پلهاي لوزي شكل 13
تبادلات (پلهاي) لوزي شكل متراكم 15
پل شهري تك‌نقطه‌اي (SPUL) 15
پل شهري تك نقطه‌اي 17
چهارراه اتوبان‌ها 17
جهت‌دار و نيمه جهت‌دار 20
اتصال شيبي جهت‌دار (مستقيم) 20
پل جهت‌دار و مستقيم 20
پل نيمه جهت‌دار و نيمه‌مستقيم كامل 20
ملاحظات طرحي كلي 23
انتخاب نوع پل و تبادل 23
گنجايش و سطح سرويس 27
ملاحظات امنيتي 28
مسافت ديد در نقاط خروجي 28
تغييرات سرعتي خروجي 29
ورودي و خروجي‌هاي سمت چپ 29
خطرات اشياء ثابت 29
ورودي‌هايي با راه اشتباه 30
سرعت بيش از حد روي جاده‌هاي كوچكتر 30
اصول خطي ترافيكي 30
شمار اصلي خطوط و افت‌هاي خطي آزادراهي 31
افت‌هاي خطي آزادراه 31
مكان 31
فاصله ديد 32
انتقال 32
علامت‌گذاري 32
تعادل مسير 33
خطوط كمكي 34
فاصله بين انتهاهاي سراشيب متوالي 35
رويكردهايي نسبت به پل‌ها 38
انشعابات شيبي و آزادراهي 38
شيب‌هاي خروجي 39
فاصله ديد 39
ارتفاع زياد (بر بلندي، بلندي بر ارتفاع زياد) 40
قسمت سه‌گوشه 41
سراشيب‌هاي ورودي 42
مسافت ديد 42
خطوط افزايش سرعت 42
ارتفاع زياد 44
حيطه‌هاي متقاطع 45
شمار مسيرهاي حيطه‌هاي متقاطع 46
گنجايش و سطح خدمات 47
انشعابات اصلي و اتصالات شاخه‌اي 48
طرح شيبي 51
طرح هندسي 51
سرعت طرحي 51
قسمت متقاطع 52
شيب متقاطع 53
شيب‌هاي جانبي 53
پل‌ها و زيرگذرها 53
تلورانس‌هاي جانبي نسبت به موانع (مناطق وضوح) 54
عرض ورودي شيب خروجي 54
عرض انتهايي شيب ورودي 54
مسير افقي 56
سرعت طرحي 56
اتصال بيروني 56
حلقه‌ها 57
فاصله ديد 57
شيب‌هاي 2 مسيره 58
مسيرهاي عمودي 58
گنجايش (ظرفيت) 59
تقاطع‌هاي جاده‌اي كوچكتر (سراشيب) 60
جاسازي چند مدلي 61
گنجايش 61
حركات مسير اشتباه 62
محدوديت‌هاي دسترسي 62
فاصله ديد 63
انتقال 63
يادداشت‌ها 66
منابع 73
معادلات و جداسازي درجه‌اي
مقدمه
همان طور كه در بخش 6 بحث شد، طراحان بايد احتياجات افراد پياده‌رو، دوچرخه‌سواران و موتورسواران به منظور ايجاد برنامه طي كردن راحت و مطمئن از طريق تقاطع‌ها را مطالعه كنند. در نمونه‌هاي ويژه، سطوح فعاليتي به اندازه كافي بالا ميباشند. به طوري كه يك تقاطع قادر به ايجاد تخصيص فضايي مطمئن و كيفيت خدمات مطلوب براي همه استفاده‌كنندگان مي‌باشد. اين معمولاً در محيط‌هاي با سرعت بالا و حجم ترافيك و رفت و آمد بالا اتفاق مي‌افتد كه نيازمند مسيرهاي متعددي بر ارائه كردن مطالبات ترافيكي ميباشند. اين شرايط مناسب بودن را براي پياده‌روها كاهش مي‌دهد، تأثيرات بزرگراهي را روي محيط اطراف افزايش مي‌دهد و منجر به پيچيدگي براي همه استفاده كنندگان مي‌شود. اين همچنين زماني اتفاق مي‌افتد كه وسايل ريلي بزرگراههاي با حجم بالا را قطع مي‌كند و آزادراه‌ها به وسيله جاده‌هاي ديگر قطع مي‌شوند. در اين مثال‌ها، ساخت پلهاي هوايي و ساخت‌هاي زيرگذري براي هدف جداسازي وسيله‌هاي تقاطعي بايد مطالعه شود. بيشترين امنيت و گنجايش زماني به دست مي‌آيد كه بزرگراههاي متقاطع به طور جداگانه درجه‌بندي مي‌شوند. با وجود اين جداسازي درجه ممكن است به خوبي در متن موجود تناسب‌بندي نشده باشد و ممكن است مكان‌هاي چند شكلي را پيچيده كند. اين بخش بر تغييرات مابيني براي ايجاد اتصال بين اين وسايل تمركز دارد. جداسازي‌هاي درجه‌اي بدون اتصال پاگردها در بخش 19 بحش مي‌شود. اين فصل شامل بخش‌هاي زير مي‌باشد:
1. بخش 1-7. ملاحظات برنامه‌ريزي و مجوزي
بخش 2-7. انواع مبادلات
بخش 3-7. ملاحظات طرح كلي
بخش 4-7. اصول خطي ترافيكي
بخش 5-7. تقاطع‌هاي سرازيري و آزادراهي
بخش 6-7 طراحي پاگرد يا سراشيب
بخش 7-7. تقاطع‌هاي جاده‌اي كوچكتر/سراشيب
ملاحظات برنامه‌ريزي و سندي
جداسازي درجه‌اي و مبادلات زماني اتفاق مي‌افتد كه دو بزرگراه در سطح‌هاي مختلف همديگر را قطع كنند. جداسازي طبقه‌اي تقاطع دو بزرگراه، يك بزرگراه و راه‌آهن يا يك بزرگراه و يك وسيله دوچرخه در سطوح مختلف مي‌باشد. اين تقاطع‌هاي خطرناك را قطع و حذف مي‌كند و صلاحيت عملي را به عنوان يك گذرگاه فرعي براي مشغول كردن حيطه‌هاي شهري افزايش مي‌دهد. نسبتاً، رفت و آمد، پياده‌روها و دوچرخه‌سواران در هر بزرگراه متقاطع به طور كامل غيروابسته از يكديگر باقي مي‌‌مانند. مبادلات و ردو بدلهاي دسترسي بزرگراههاي جدا شده درجه‌اي را به وسيله تشكيل شبكه‌اي از پاگردها و سراشيبي‌ها ايجاد مي‌كند. بزرگراه‌هايي كه شامل مبادلات ميباشند اغلب آزادراه‌ها و شاهراه‌ها ميباشند كه عموماً به عنوان «بزرگراه» در طول اين بخش اشاره مي شوند.
بخش‌هاي زير ملاحظات برنامه‌ريزي و سندي را براي مبادلات توضيح مي‌دهد.
1-2-7. مستندات
در خيلي از موارد، تصميم براي ايجاد يك مبادله جدا شده درجه بايد بر اساس ملاحظات دقيق شماري از فاكتورها ساخته شود. اين عوامل و فاكتورها به عنوان مستندات اشاره مي‌شوند و شامل موارد زير مي‌شوند.
1. طرح‌بندي طرح
به محض اينكه توسعه يك راه به عنوان يك آزادراه تصميم گرفته شد، بايد تعيين شود كه آيا هر بزرگراه متقاطع تمام خواهد شد، دوباره جاده‌بندي خواهد شد يا با جداسازي درجه‌بندي و مبادلات ايجاد خواهد شد.
2. امنيت
مزيت‌هاي كاهش تصادف يك مبادله ممكن است انتخابش را در يك خطر ويژه در تقاطع درجه‌اي مستندسازي كند.
3. تراكم
يك مبادله ممكن است جايي كه سطح خدمات يك تقاطع درجه‌اي غير قابل قبول براي گروه‌هاي مصرف كننده بيشتر مي‌باشد، مستندسازي شود و تقاطع نمي‌تواند با ايجاد يك سطح قابل قبولي از خدمات همه مصرف‌كنندگان تعريف شود.
4. نقشه‌برداري (توپوگرافي)
مكان
در مكان‌هاي ويژه، يك مبادله جداسازي درجه‌بندي شده، ممكن است بيشتر از يك تقاطع درجه‌بندي عملي باشد و اين به خاطر وضعيت‌هاي نقشه‌برداري محلي مي‌باشد.
5. وسايل دوچرخه و پياده‌رو
جداسازي درجه‌بندي اتصال پيشرفتهاي براي دوچرخه و ترافيك پياده‌رو ايجاد مي‌كند. براي مثال، در سطوح شهري، جداسازي درجه‌اي ممكن است يك پارك شهر يا مراكز فعاليتي تمركز يافته در هر دو سمت شاهراه را متصل كند. در حيطه‌هاي روستايي، جداسازي درجه‌اي ممكن است مسير پياده‌روها، دوچرخه سواران، كوهنوردان، اسب سواران و ديگر مصرف‌كنندگان جاده را اجازه دهد.
6. حجم ترافيك
مبادلات در خيابان‌هاي متقاطع با حجم ترافيك سنگين مطلوب ميباشند. حذف برخوردها به خاطر حجم تقاطع بالايي مي‌باشد كه حركت ترافيك را بهبود مي بخشد.
7. مزيت‌هاي مصرف‌كننده جاده (يعني امتيازات ايجاد شده براي مصرف‌كننده جاده)
زماني كه مبادلات طراحي مي‌شود و مصرف‌كننده با كفايت عمل كند، زمان سفر و قيمت‌ها را به طور عمده زماني در تقاطعات درجه‌اي مقايسه مي‌شود، كاهش مي‌دهد. بنابراين يك مبادله سندسازي مي‌شود اگر يك تحليل آشكار كند كه امتيازات مصرف‌كننده جاده‌اي از قيمت‌هاي بالاي عمر خدماتي مبادلات تجاوز مي‌كند. دلايل اضافي براي مبادلات ساختي شامل احتياج به تهيه دسترسي به محيط‌هايي كه به وسيله دستيابي ديگر ارائه نمي‌شود، مي‌باشد مانند وسايل تصرفي و اشغالي بالا (HOV)، حيطه استراحت‌گاهي بزرگراهها، مراكز اطلاعاتي توريستي، سهولت‌هاي (تسهيلات) نگهداري بزرگراه.
2-2-7. ملاحظات بافتي و متني
براي مبادلات در همه موارد، طراحان بايد ارتباط بين مبادلات پيشنهاد شده و متن و محتواي محيط را همان طور كه در زير توضيح داده شده است، در نظر بگيرند.
آيا جداسازي درجه‌اي به طور جاري و رايج وجود دارد؟ چطور يك مبادله پيشنهاد شده بين خصوصيت‌هاي محيطي، زيباشناختي و فرهنگي محيط اطراف تناسب پيدا مي‌كند؟ اگر وجود ارتفاع آب زيرزميني بالا يا وضعيت‌هاي خاك و ضعيف بودن سطح و ساخت، ساختارهاي مورد نياز را پيچيده مي‌كند؟ آيا روشن‌سازي بزرگراه براي حفظ سطح نور كافي براي امنيت مورد نياز مي‌باشد؟ آيا يك منبع نيروي در دسترس براي ارضا كردن اين نياز وجود دارد و آيا چنين نوري با محيط اطراف سازگار است؟ آيا معرفي ترافيك سرعت بالاي ادامه‌دار يا درجه‌بندي بزرگراهي افزايش يافته، سطوح شلوغي بالاي مورد نياز معرفي موانع شلوغ را ايجاد مي‌كند؟ آيا مبادله منجر به پيشرفتهاي كيفيتي هوايي مهم مي‌شود؟ آيا تهويه و تسويه مكانيكي به خاطر ويژگي‌هاي عملي و فيزيكي وسيله مورد نياز مي‌باشد؟ آيا سيستمهاي كاربردي موجود به وسيله ساخت تحت تأثير قرار مي‌گيرد؟ آيا مقررات براي كاربردهاي آينده به وسيله شهرداري، آژانس‌ها و كمپاني‌هاي كاربردي عمودي و خصوصي مورد نياز قرار مي‌گيرد. آيا بالا بردن يك بزرگراه روي ديگري بر كاركرد فرودگاه نزديك تأثير مي‌گذارد؟ آيا نيازمندي‌هاي منحصر به فردي نسبت به وضوح عمودي و افقي وجود دارد؟ آيا انحراف‌هاي همه فعاليت‌ها در نظر گرفته مي‌شود، كه بدين وسيله احتياج براي جداسازي درجه‌اي حذف مي‌شود؟ آيا به جاده‌هاي انحرافي در طي ساخت نياز پيدا خواهد شد و آيا جاده‌هاي موجود در دسترس ميباشند؟ آيا بزرگراههاي انحرافي موقتي، پل‌ها و ساخت‌هاي مرحله‌اي مورد نياز خواهند بود؟
3-2-7. تطبيق دوچرخه و پياده از طريق مبادلات (پل)
تطبيق دوچرخه و پياده بايد از طريق مبادلات (پل) انجام شود. در خيلي از موارد مبادلات (پل) بين بزرگراههاي ايالتي و ديگر بزرگراهها انجام مي‌شود كه به عنوان جاده كوچكتر شناخته شده است. مكان‌هاي دوچرخه و پياده نظير پياده‌روها، خطوط دوچرخه‌سواري بايد روي جاده كوچكتر از طريق حيطه مبادله‌اي حفظ شود. اگر استفاده دوچرخه و پياده‌روي هر دو بزرگراه اجازه داده شد، بنابراين اين اصل براي هر دو وسيله به كار مي‌رود. مكان‌هاي دوچرخه و پياده‌رو از طريق مبادلات در طول اين بخش توضيح داده مي‌شود. يك عامل كليدي براي نگه داشتن تداوم و امنيت محل دوچرخه و پياده‌رو از طريق مبادلات، شكل و تركيب تقاطع جاده‌اي كوچكتر توضيح داده شده در بخش 7-7 مي‌باشد. همان‌طور كه در اين بخش توضيح داده شد، سراشيب‌هاي نوع الماسي، پايانه‌هاي سراشيب برجسته در محيط‌هاي با فعاليت دوچرخه‌اي و پياده‌اي قابل ترجيح‌تر ميباشند.
عوامل انتخابي مبادلاتي
تصميم براي ايجاد يك جداسازي درجه‌اي بدون سراشيب به جاي مبادله اغلب بر اساس ملاحظات زير مي‌باشد.
فقدان برنامه درباره مكان سازي مناسب براي چهاراه‌ها، تفكيك پله اي بزرگراه بدون سراشيب ممكن است براي نگهداري اتصال خيابان‌هاي با حجم كم ايجاد شود. همه مصرف‌كنندگان متمايل به دستيابي به اين تسهيلات، نياز به استفاده جاده‌هاي موجود ديگر دارند. در بعضي موارد اين مصرف كنندگان ممكن است نياز به طي كردن مسافت قابل ملاحظه‌اي، به ويژه در مناطق روستايي داشته باشند. بالا رفتن دستيابي وسيله، جاده‌هاي منظره‌اي يا ديگر وسايل دستيابي و دسترسي، كه تقاطع پلهاي راه‌آهن را جدا و تفكيك مي‌كند، دسترسي به تسهيلات HOV و دسترسي به تمركزات نا استفاده ترافيك پياده‌رو را ايجاد مي‌كند. (پارك هاي هوايي ايجاد شده در هر دو سمت شاهراه نمونه‌اي از اين مثال مي‌باشد.) در نتيجه مسيرهاي دوچرخه‌سواري نيز ايجاد مي‌شود. تفكيك پلهاي بدون سراشيب‌هاي معادله‌اي ممكن است به منظور اجتناب از داشتن چنين تبادلاتي كه خيلي به يكديگر نزديكند، تهيه شود. به طوري كه عمليات سخت مي‌شود. اين روش، تداخل با مبادلات جاده‌اي اصلي را حذف مي‌كند و امنيت و حمل‌و نقل به وسيله تمركز چرخش ترافيك در نقاط كمي كه ايجاد سيستمهاي سراشيب كافي امكان‌پذير مي‌باشد، را افزايش مي‌دهد. از طرف ديگر، تمركز زايد حركت‌هاي گردشي در يك مكان، بايد جايي كه داشتن مبادلات اضافي بهتر باشد، اجتناب شود. در موضع‌نگاري ناهموار شرايط مكاني در تقاطعات ممكن است براي مقررات تفكيك طبقه نسبت به تقاطع طبقه مطلوب‌تر باشد. اگر اتصالات سراشيبي سخت يا پرهزينه باشد، حذف آنها در مكان‌هاي ساخت و ايجاد حركت‌هاي گردشي در هر جايي به وسيله رله‌هاي تقاطعي ديگر ممكن است عملي باشد. خيلي از اوقات تبادلات جزئي به طور آغازين ساخته مي‌شود. زيرا حجم‌هاي ترافيك تبادلات كاملي را حمايت نمي‌كند. در حين اينكه زمان مي‌گذرد، احتياج براي تبادلات كامل توسعه پيدا مي‌كند.
كاربرد آزادراه‌ها و بزرگراهها با كنترل دستيابي بالا
زماني كه كنترل دستيابي كامل براي يك بزرگراه موجود يا يك آزادراه پيشنهاد مي‌شود، هر راه خصوصي يا عمومي مطابق بايد استفاده از يكي از موارد زير به كار برده شود. گزينه‌هاي ليست شده در زير براي تسهيلات دوچرخه و پياده اختصاص يافته در زير به كار مي‌رود. تسهيلات متقاطع مي‌تواند در انتهاي پتانسيل باشد كه به وسيله آن به طور مؤثر مي‌تواند رفت و آمد زياد و ترافيك را پايان بخشد. تسهيلات متقاطع مي‌توانند دوباره جاده‌سازي شوند (براي خطوط اتصال). تسهيلات متقاطع مي‌تواند به عنوان پل هوايي يا زيرگذر جداگانه درجه‌بندي شوند. كه بدين وسيله ترافيك را حفظ مي‌كند اما به طور مؤثر دسترسي به بزرگراه متقاطع را پايان مي‌بخشد. تسهيلات متقاطع مي‌تواند به عنوان تبادل دوباره ساخته شوند، كه بدان وسيله از طريق ترافيك دسترسي به آزادراه را آسان مي‌كند و حفظ مي‌كند. اهميت تداوم تقاطع، جاده يا امكان اجاره جاده‌هاي متناوب تعيين مي‌كند كه آيا جداسازي پلهاي يا تبادل تضمين مي‌شود يا نه؟ يك تبادل بايد روي پايه تقاضاي انتظار رفته براي دسترسي به جاده كوچكتر و تأثيرات عملكردي روي جاده اصلي ايجاد شود.
فضاسازي تبادلي (پلي چندراهي)
فضاسازي پلي (مبادله‌اي) ملاحظه مهمي در برنامه‌ريزي و طرح پلهاي تعيين شده و جديد مي‌باشد. در مناطق شهري بايد فضاي مينيمم يك مايلي بين پل‌ها وجود داشته باشد تا فضاي كافي براي ورود و خروج حركت‌ها و مانورها وجود داشته باشد. فضاي محدودتر به جاده‌هاي جمع كننده و پخش كننده به منظور پيوند دادن، انشعاب دادن و تسريع كردن و كند كردن ترافيك از خط اصلي نياز دارند. در مناطق روستايي، حيطه هاي پيشرفت نكرده، پل‌ها نبايد نزديكتر از 3 مايل ساخته شود. فضاسازي پلي مسافت اندازه‌گيري شده در امتداد جاده اصلي بين خطوط مركزي متقاطع، جاده‌ها مي‌باشد كه دسترسي شيب را به بزرگراه حفظ مي‌كند. اين خطوط فضاسازي (فضايي) به منظور كوچكتر كردن شكست ترافيك ورود و خروج نسبت به خط اصلي بزرگراه و براي ممانعت از فضاي نشانه‌اي غير كافي ساخته مي‌شوند.
گزارش هاي تغيير و تطابق پل (مبادلات)
طرح و ساخت پل‌ها يا تفكيك پلي در طول بزرگراهه بين ايالتي به وسيله وزارت بزرگراه فدرال (FHWA) كنترل مي‌شوند و نياز به تصويب و همنوايي با نيازمنديهايش به منظور در نظر گرفتن تغييرات و حفظ نسبت به سيستم بين ايالتي دارند. گزارشات تطابقي پل (IJR) و گزارشات تغيير پل (IMR) براي پلهاي جديد يا تغييرات نسبت به پلهاي موجود مورد نياز مي‌باشد. موارد زير توضيحات اطلاعات شامل شده در يك IJR يا IMR مي‌باشد كه به FHWA ارائه مي‌شود.
توضيح كامل مكان و نوع دسترسي تغيير يافته يا جديد پيشنهاد شده، نقشه‌ها، نمودار طرحي، برنامه‌هاي طرحي اوليه كاربردي به عنوان احتياج براي توضيح واضح پيشنهاد، بايد شامل شود. نقشه‌ها و طرح‌ها بايد شامل موارد زير شوند (همچنان كه در دسترس ميباشند):
محدوديت‌هاي پروژه‌اي، پلهاي مجاور، تركيبات پلي پيشنهاد شده، خطوط (…………) و عرض‌هاي راهي، شيب‌هاي اضافه شده و برداشته شده، پله هاي شيبي، طول‌هاي خط تسريعي، طول‌هاي مسير كاهشي، طول‌هاي باريك شونده، طول‌هاي خط كمكي، شيب‌هاي خروجي نوع متوازي و باريك شونده، خطوط بالا رفتن كاميون، جاده‌هاي جمع كننده و توزيع كننده. هدف و احتياج براي نقاط دسترسي تدبير شده (چرا مورد احتياج مي‌باشد، مزاياي مقصود چه مي‌باشد) هر اطلاعات پشتيباني يا زمينه‌اي كه پايه را براي پيشنهادات توضيح مي‌دهد (يعني بزرگراه جديد پيشنهاد شده، پيشرفتهاي خصوصي برنامه‌ريزي، حمايت‌هاي سياسي شناخته شده و غيره) نقشه‌ها بايد محل‌هاي دقيق توسعه ها را نشان دهد. اگر قصد IJR / IMR حمايت يك توسعه يا بيشتر باشد، IJR / IMR بايد همين را بگويند. توسعه اقتصادي، تطابق اعتباري براي دسترسي جديد ميباشند. اگر پل درون سطح مديريتي و تربيتي حمل و نقلي باشد اگر هر مورد شناخته شده‌اي از نگراني و بحث وجود داشته باشد (مخالفت و تضاد عمومي و محيطي و غيره) توضيحي از تناوب‌هاي طرحي در نظر گرفته شده (پل، الماسي، شيب تك نقطه، و جهتي، محل‌هاي متناوب و غيره) و اينكه چرا چاره‌هاي پيشنهاد شده انتخاب شد. وضعيت مطالعات محيطي و جريانات اجازه داده شده، قيمت‌هاي ارزيابي شده طرح‌ها، منابع بودجه‌اي پيشنهاد شده (پيشرفت و توسعه خصوصي، بودجه‌هاي محلي، بودجه‌هاي كمكي فدرالي و ايالتي) و برنامه‌هاي اجرايي ارتباط و فاصله پل نسبت به پلهاي مجاور و توانايي براي ايجاد نشان‌گذاري و علامت‌گذاري كافي هر استثناي طرحي لازم از استانداردهاي طرحي، مابين ايالتي AASHTO پذيرفته شد. محدوديت‌هاي پيشنهاد شده و موجود دسترسي و دستيابي. نقشه‌هاي طرحي كه حجم ترافيك ساليانه موجود را نشان و طراحي مي‌كند و اين براي خطوط اصلي، شيب‌ها و جاده‌هاي متقاطع مي‌باشد. نشان‌گذاري ترافيكي پيشنهاد شده اضافي و علامت‌گذاري آن (اگر در دسترس باشد) موارد امنيتي براي در نظر گرفتن وضعيت‌هاي موجود و چاره‌هاي پيشنهاد شده.
3-7. انواع پل (تبادل)
انواع متنوعي از پل براي وضعيت‌هاي مواجه شده وجود دارد. بعد از اينكه اين تصميم گرفته شد كه يك پل تفكيك پلهاي براي مكان مناسب مي‌باشد، انتخاب پاياني نوع پل به وسيله عواملي نظير تأثيرات عملي روي خط اصلي و خيابان متقاطع، حساسيت محتوا، مكان‌هاي چند مدلي، نقشه‌برداري، ضربات مكاني پتانسيلي، قيمت و سطوح فعاليتي انتظار رفته، تحت تأثير قرار مي‌گيرد. هر پل بايد طوري طراحي شود كه براي وضعيت‌هاي مكاني فردي مناسب باشد. طرح پاياني ممكن است تغيير كوچكتر يا بزرگتر يكي از انواع اصلي باشد يا اينكه تركيبي از انواع پايه باشد. پلهاي آزادراهي چند نوع ميباشند: يك پل سيستمي كه يك آزادراه را به آزادراه وصل مي‌كند، يك پل خدماتي كه يك آزادراه را به يك وسيله كوچكتر وصل مي‌كند. پلهاي سيستمي اكثراً 3 پايه، به صورت چهارراه كامل، يا پلهاي جهتي ميباشند و پلهاي سرويسي و خدماتي اغلب به صورت پلهاي لوزي، چهارراهي، و چهارراهي جزئي ميباشند. اين تركيبات پلي اصلي در بخش‌هاي زير توضيح داده شده است.
پلهاي سه پايه
پلهاي سه پايه كه همچنين به عنوان پلهاي T يا Y نيز مشهور ميباشند، معمولاً جايي ايجاد مي‌شوند كه بزرگراهها شروع مي‌شوند يا پايان پيدا مي‌كنند. پلهاي سه پايه‌اي بايد زماني در نظر گرفته شود كه وسعت آتي تراز استفاده نشده غير متحمل باشد. اين تا حدودي به خاطر اين حقيقت است پلهاي سه پايه، وسعت دادن آنها، تغيير شكل دادن و يا بهبود آنها به عنوان تسهيلات چهارتايي، خيلي سخت مي‌باشد. ضميمه 1-7 مثال‌هاي پلهاي 3 پايه را با چندين روش ايجاد حركت‌هاي گردشي شرح و نشان مي‌دهد.
نوع قيفي (با يك ساختار تك) در ضميمه 1-7 (A) نشان داده مي‌شود. جايي كه 3 تا از حركت‌هاي گردشي با شيب‌هاي مستقيم و غيرمستقيم و يك حركت به وسيله شيب حلقه‌اي همراه مي‌باشد. در كل و به طور عمده و به طور عموم، شيب نيمه جهت بايد از حركت گردش به چپ و حلقه از حجم سبكتر حمايت كند. در جايي كه هر دوي حركت‌هاي گردش به چپ نسبتاً سنگين ميباشند، طرح پل نوع T جهتي نشان داده شده در ضميمه (B) 1-7، به بهترين صورت در كنار هم چيده شده‌اند. به طور كلي، يك پل جهتي كامل نشان داده شده در شكل (C)1-7. زماني مناسب مي‌باشد كه همه حجم‌ها سنگين باشند يا اينكه تقاطع بين دو بزرگراهها كنترل شده باشد. ساخت تركيبات در ضميمه (B)1-7 و (C)1-7 پر هزينه‌ترين نوع به خاطر ساخت‌هاي متعدد مورد نياز در مركز پل براي تطبيق با 3 سطح ترافيك مي‌باشد. براي مثال‌هاي بيشتر و ملاحظات طرحي پلهاي T و Y اضافي، به Apolicy on geometric Design …… (يك خط مشي روي طرح هندسي بزرگراهها و خيابان‌ها AASHTO) مراجعه كنيد.
