آفات مهم گندم و مديريت كنترل آنها در ايران
فهرست مطالب
مقـدمـهآفات گندم و اهميت اقتصادي آنهاراست بالان زيان آور گندمسن هاي زيان آور گندمجوربالان زيان آور گندمبال ريشك داران زيان آور گندمسخت بالپوشان زيان آور گندمبال پولك داران زيان آور گندمدو بالان زيان آور گندمبال غشائيان زيان آور گندمكنه هاي زيان آور گندممديريت تلفيقي آفات گندممنابع
مقـدمـه گندم عمده ترين محصول زراعي كشور است. سطح زير كشت گندم آبي و ديم كشور در سال 1380 به ترتيب27/2 و51/3 ميليون هكتار و متوسط عملكرد آن در شرايط آبي و ديم به ترتيب 3 و 7/0 تن در هكتار بوده است. نرخ خودكفايي گندم در سال هاي مختلف بين 60-80 درصد نوسان داشته است. در صورتي كه متوسط عملكرد در شرايط آبي و ديم به ترتيب تا سطح 8/4 و16/1 تن در هكتار افزايش يابد، خودكفايي در توليد اين محصول تحقق خواهد يافت(كشاورز و همكاران، 1380).
مهم ترين عوامل تآثيرگذار در كاهش عملكرد گندم كشور به شرح زير مي باشند(آهون منش،1371):
پايين بودن آگاهي و دانش علمي و عملي كشاورزان
نارسايي در تآمين و توزيع به موقع نهاده هاي كشاورزي(بذر، كود، سم و …)
بالا بودن ميزان ضايعات در مراحل مختلف توليد
محدود بودن منابع آب و يا عدم وجود نظام صحيح آبياري در اغلب مناطق كشور
خسارت آفات، بيماريهاي گياهي، علف هاي هرز و عدم مديريت صحيح كنترل آنها
عدم مصرف صحيح و بهينة كودهاي شيميايي و يا كمبود و عدم توزيع به موقع آنها
كاربرد غير اصولي و نامنظم ماشين آلات و ادوات كشاورزي
عدم توسعة مكانيزاسيون كشاورزي در بسياري از نظام هاي بهره برداري
كمبود وسايل، ابزار و اعتبار در زمينه هاي مختلف تحقيق، ترويج و آموزش كشاورزي
كمبود سرمايه گزاري در توليد محصولات كشاورزي
نارسايي سياست ها و برنامه هاي كشور براي توليد محصولات كشاورزي
آفات گندم و اهميت اقتصادي آنها در اكوسيستم هاي زراعي كشور كه گندم و جو بستر زيست را تشكيل مي دهند، عوامل زنده و غير زنده اي در توليد محصول تآثيرگذار هستند كه انسان براي بدست آوردن محصول بيشتر مدام آنها را تغيير مي دهد. شناخت اين عوامل و روابط متقابل بين آنها در حفظ تعادل كمي و كيفي گونه هاي تشكيل دهندة يك اكوسيستم اهميت بسيار زيادي دارد. در ايران بيش از 70 گونه حشرة گياه خوار شناسايي شده اند كه به عنوان مصرف كنندگان اوليه از گندم و جو تغذيه مي كنند. اين حشرات گياه خوار، خود مورد تغذيه حشره خواران (حشرات انگل، انگل هاي بالقوه و شكارگران) كه مصرف كنندگان ثانوية هستند، قرار مي گيرند. اتلاق واژة آفت به گونه هايي كه زيان اقتصادي ندارند جايز نيست و تلاش براي حذف اين گونه ها، نابودي دشمنان طبيعي آنها، طغيان احتمالي آفات بالقوه و كاهش تنوع زيستي در اكوسيستم هاي زراعي را به همراه خواهد داشت…………..
