اتحاد ملي و انسجـام اسلامي از ديدگاه آيات و روايات اسلامي
چكيده
تأكيد اسلام بر لزوم به كار گرفتن انديشه روشنگري و آگاهي بخشي و بيان حقايق براي رسيدن به اتحاد و محبت و مهرورزي نسبت به انسان ها و توجه كرامت آنها بر كسي پوشيده نيست زيرا كه فلسفه خلقت و آفرينش اميد به لطف و رحمت الهي و كمال و سعادت است. قرآن براي دستيابي به سعادت است كه به اموري اشاره مي كند كه مي‌توان از آنها به عنوان عوامل بيروني و دروني اتحاد و انسجام ياد كرد. از آنجايي كه روش و هدف واحد به عنوان اصلي ترين مؤلفه هاي اتحاد و اتفاق مطرح مي باشد و امت و جامعه بي آن، تحقق وجود نمي يابد، قرآن مسئله پذيرش كامل دين اسلام را به عنوان مهمترين عامل اتحاد در انسجام برمي شمارد، قرآن از عدم پيوستگي دروني انسان‌ها به عنوان مانع مهم اتحاد نام مي برد و از مردمان مي خواهد تا با تزكيه نفس و پيروي اصول تقوي و تقويت هنجارهاي اجتماعي اتحاد را در جامعه گسترش دهند. تأكيد قرآن بر احسان، نيكوكاري و انفاق و ديگر رفتارهاي پسنديده و معروف به عنوان تأكيد بر عوامل اتحاد است در نهايت قرآن اعتصام چنگ زدن به ريسمان الهي،‌ نظارت و كنترل همگاني و توجه به نقاط مشترك را عامل مهمي براي رهايي از تفرقه و ايجاد اتحاد و انسجام برمي شمارد.
در اين تحقيق سعي شده به عوامل ديگري كه در ايجاد اتحاد و انسجام مسلمانان مؤثر است پرداخته و اهميت اتحاد جامعه مسلمانان و آثار اتحاد و همبستگي نيز مورد بررسي قرار گيرد.
مقدمه
دين اسلام منادي توحيد و انسجام و وحدت و يگانگي است زيرا پيامبر اسلام از بعثبت تا وفات همواره در آموزش ها و تعاليم خود و در عمل، در جهت نفي تفرقه و اختلاف و تحكيم پايه هاي وحدت و همبستگي و اخوت و همدلي ميان جامعه مسلمانان گام نهاده است. اتحاد و انسجام اسلامي در متن دين و محتواي تعاليم آسماني قرآن و مكتب اسلام و همچنين در اعتقادات عمومي مسلمانان، جايگاه محكم و استواري دارد و در حد فريضه،‌ الزام آور و ضروري است. خداوند در آيات متعددي مسلمانان را به وحدت و انسجام و همبستگي سفارش نموده و از اختلاف باز مي دارد: «و اعتصمو بحبل الله جميعاً و لاتفرقوا» همگي به رشته دين خدا چنگ زده و راه هاي متفرق نرويد.