طراحي فضاي سبز در محيط هاي مسكوني
اصول طراحی نقالی بروز در محیط های مسکونی :
مقدمه:
در دوران حاضر با توجه به گسترش شهرها در سطح وسیع و از بین رفتن باغات و حاشیه های سبزی که در شهرهای قدیمی مشاهده می شود نیاز به فضاهای سبز درون بافت های شهری به عینه مشاهده می شود و طراحی این بافتهای نباید به صورت اتفاقی و بدون مطالعه و برنامه ریزی صورت گیرد. بلکه باید به عنوان جزئی از طراحی معماری فضاهای شهری و نیازهای محلی و اقلیمی با ابعادی مناسب و شناخت عملکردهای مختلف گیاهان در مسکن و محیط های مسکونی ایجاد نمود. به طور کلی تحقیقات ارائه شده جهت کارایی گیاهان از دیدگاه های زیر مورد و بررسی قرار  خواهد گرفت.
1 ) تاثیر گیاهان در بهسازی شرایط زیست؛
2 ) تاثیر گیاهان برای کنترل شرایط اقلیمی؛
3 ) تاثیر و کاربرد گیاهان در معماری؛
تعریف و کاربرد فضای سبز:
واژه فضای سبز کمتر از نیم قرن است که در فرهنگ ادبیات شهرسازان جهان مکان خاصی یافته است.
عبارت فضای سبز معانی و مفاهیم متعدد و وسیعی را در بر می گیرد که در اینجا فقط شمه ای از آن مورد بحث قرار می گیرد. فضای سبز شامل آن بخش از مناطقی می شود که دارای گیاهان و یا هر گونه سبزینگی اعم از درختان، درخچه ها و چمن زار در برداشته باشد. البته فضای سبز وقتی که در کالبد شهری قرار می گیرد به بخشی از سلسله مراتب شهری گرایش پیدا می کند و به فضاهای متفاوتی در سطح شهر تقسیم می شود.
اصولاً تعیین سرانه مطلوب فضای سبز کار چندان ساده ای نیست بدین خاطر معمولاً برای آن حد نصابی در نظر گرفته می شود مثلاً نصاب سازمان ملل متحد 20-25 متر مربع برای هر نفر می باشد و وزارت مسکن و شهر سازی این مقدار را بین 7-12 متر مربع به ازاء هر نفر برآورد کرده شهرداری تهران مقدار سرانه فضای سبز را بین 15-20 متر مربع و در آمریکا این مقدار بین 30 تا 60 متر مربع به ازاء هر نفر می باشد.