مقره ها وایزولاسیون
فهرست مطالب
مقدمه 1
ايزولاسيون ومقره ها 2
1) مواد تشكيل دهنده عايق ها و مقره ها 3
1-1) پرسلين 4
2-1) شيشه 6
2) طراحي شكل و انواع ايزولاتورها 8
3) انواع مختلف ايزولاتورها 12
الف) ايزولاتورهاي نوع نگهدارنده 12
الف-1) مفره هاي سوزني 12
الف-2) مقره هاي نوع پست 15
ب) مقره هاي آويزي 17
ب-1) مقره هاي آويزي بشقابي 19
ب-2) مقره هيوليت 20
ب-3) مقره هاي توپر بلند آويزي 22
ج) مقره هاي مخصوص 23
4) توزيع ولتاژ در طول يك زنجيره مقره آويزي 26
5) روشهاي توزيع مساوي ملتاژ در طول زنجيره مقره 31
1-5) كنترل m 31
2-5) درجه بندي كاپاسيتانس واحدهاي مقره 32
3-5) كاربرد حفاظ استاتيكي يا حلقه محافظ 34
4-5) لعاب هادي 36
6) طراحي وانتخاب ايزولاتور خطوط انتقال از نقطه نظر استقامت مكانيكي 36
2-6) طراحي مكانيكي مقره هاي آويزي معمولي 38
2-2-6) طراحي مكانيكي مقره هاي آويزي v شكل 39
3-2-6) طراحي مكانيكي مقره هاي آويزي براي دكلهاي انتهايي 41
4-2-6) قابليت اطمينان طولاني مدت مقره ها 42
3-6) تطبيق ايزولاسيون 44
مقره ها وایزولاسیون
مقدمه:
از آغاز پيدايش صنعت برق ، نياز به تجهيزاتي كه بتوانند نقش عايقي و جداسازي قسمتهاي تحت ولتاژ از ساير قسمت ها را داشته باشند وجود داشته و تحقيقات در اين زمينه نيز همچنان ادامه دارد.اولين عنصري كه به عنوان مقره مطرح گرديد چوب خشك بود ولي بعلت اينكه پس از خيس شدن تا اندازه اي خاصيت عايقي خود را از دست ميداد كنار گذاشته شد. پس از چوب استفاده از مصنوعات كلي وسراميك مورد مطالعه قرار گرفت وامروز بطور گسترده از شيشه و چيني وپلاستيك در ساخت مقره ها استفاده مي شود.
در خطوط انتقال نيرو نيز لازم است هاديهاي تحت ولتاژ بنحوي از برجها ايزوله شوند كه مقره ها عامل اصلي جداسازي هاديها از پايه ها وزمين مي باشد و براي اينكه بتوانند وظايف خود را كه در حقيقت تامين فاصله مناسب مي باشد به خوبي انجام دهند بايد داراي خواص كلي زير باشند :
(1) خاصيت عايقي مناسب
(2) مقاومت مكانيكي كافي
(3) تحمل الكتريكي در مقابل اضافه ولتاژ ها
(4) مقاومت الكتريكي بالا در جهت كاهش نشت جريان الكتريكي
(5) مقاوم در مقابل تغييرات درجه حرارت محيط
مسلما هرچه مقاومت الكتريكي و مكانيكي مقره ها بيشتر باشد،تحمل آنها در مقابل اضافه ولتاژها يا اضافه بارهاي مكانيكي افزايش مي يابد ،علاوه بر آن پايين بودن درجه عايقي مقره ها احتمال بروز جرقه بين هاديها با برجها را از طريق زنجيره مقرهها افزايش ميدهد.كه اين امر سبب تخريب آنها ميگردد كه درمجموع كاهش قابليت برق رساني و در نتيجه خروج خطوط انتقال نيرو را بهمراه خواهد داشت.
