سوخت هسته اي و فرايند آن پايان چرخه سوخت هسته اي
فهرست
پسماندهاي هسته‌اي
پسماند سطح بالا
پسماندهاي سطح متوسط
بازفرآوري سوخت مصرف شده
پسماندهاي سطح بالاي مربوط به بازفرآوري
انبار و دفع سوخت مصرف شده به عنوان “پسماند”
دفع پسماندهاي جامد
يك همسان طبيعي: oklo
هزينه
راكتورهاي از كار انداخته شده
پياده كردن بي فاصله
حصار ايمن (يا Safestor)
دفن
مثال ها
هزينه ها
پيش پرداخت
سرمايه گذاري خارجي (وضع ماليات بر توان هسته اي):
حساب تضميني، اعتبار اسنادي، يا بيمه
هزينه هاي خارجي- پيامدهاي زيست محيطي، بهداشتي و امنيتي
اثرات زيست محيطي
گرماي هدر رفته
اكسيدهاي نيتروژن
اثر گل خانه اي
اثرات بهداشتي و پرتوها
اثرات بهداشت محيطي
توجيه
بهينه سازي
محدوديت
سطح احتمال خطر فردي
پلوتونيوم
اثرات ژنتيكي
ايمني راكتور
پسماندهاي هسته‌اي
]علي رغم سابقه به وضوح ايمن در طول نيم قرن گذشته، امروزه يكي از بحث برانگيزترين جنبه هاي چرخه سوخت هسته اي مسئله مديريت و دفع پسماندهاي پرتوز است[.
P1 مشكل ترين مسئله، پسماندهاي سطح بالا هستند، و دو سياست مختلف براي مديريت آنها وجود دارد:
· بازفرآوري سوخت مصرف شده براي جدا كردن آنها (كه با شيشه اي كردن و دفع كردن آنها ادامه مي يابد) يا
· دفع مستقيم سوخت مصرف شده داراي پرتوزايي سطح بالا به صورت پسماند.
]پسماندهاي هسته اي اصلي در سوخت راكتور سفالي محفوظ باقي مي مانند[.
P2 همانطور كه در فصل‌هاي 3و4 به طور خلاصه گفته شد، “سوزاندن” سوخت در قلب راكتور محصولات شكافتي توليد مي كند به مانند ايزوتوپ هاي مختلف باريم، استرونسيم، نريم، يد، كريپتون و گرنون (Ba، Sr، Cs، I، Kr، Xe). بيشترين ايزوتوپ‌هاي شكل گرفته به صورت محصولات شكافت در سوخت به شدت پرتوزا هستند و متعاقباً عمرشان كوتاه است.
P3 علاوه بر اين اتم هاي كوچكتر به وجود آمده از شكافت سوخت، ايزوتوپ‌هاي ترااورانومي مختلفي هم با جذب نوترون تشكيل مي شوند. از جمله اينها پلوتونيوم- 239، پلوتونيوم- 240 و پلوتونيوم- 241[1]، به علاوه محصولات ديگري هستند كه از جذب نوترون توسط u-2381 در قلب راكتور و سپس تلاشي بتا به عمل مي آيند. همه اينها پرتوزا هستند و به غير از پلوتونيوم شكافت پذير كه “مي‌سوزد”، در سوخت مصرف شده اي كه از راكتور برداشته مي شود باقي مي مانند. ايزوتوپ هاي ترا اورانيوم و ديگر اكتنيدها[2] بيشترين قسمت از پسماندهاي سطح بالاي با طول عمر زياد را شكل مي دهند.
