پروژه کارآفرینی پرورش شتر مرغ
فهرست مطالب
۱- فیزیولوژی گوارش
۲- میزان احتیاجات به مواد معدنی و ویتامین ها
۳- تغذیه عملی شترمرغ
۴- نکاتی در خصوص ترکیب پرها
۵-استفاده از غذاهای آماده تجاری
۶- تغذیه جوجه شترمرغ
۷- تغذیه پرندگان در حال رشد
۸- غذا، intake تغذیه و افزایش وزن
۹- تغذیه و مطالعه رفتار و نوک زدن در پرنده
۱۰- نقش تغذیه شترمرغ و کیفیت مواد تغذیه ای در تولید نهایی
۱۱- اقلام جیره غذای شترمرغ
۱۲- عقاید مختلف در مورد تغذیه شترمرغ
۱۳- عوامل جز تغذیه ای و اجزاء تغذیه ای برای شترمرغ
۱۴- اشتباهات تغذیه ای
مقدمه:
با وجود گذشت بیش از یک قرن از پرورش شترمرغ اهلی در مزارع افریقای جنوبی، اطلاعات علمی کمی در خصوص تغذیه شترمرغ وجود دارد و نیازهای غذایی این پرنده به طور دقیق برآورد نشده است. نتها در چندساله اخیر برخی از تحقیقات اولیه در اسرائیل و افریقای جنوبی در این زمینه انجام شده اشت. هنوز جنبه های زیادی مورد تحقیق قرار نگرفته و اطلاعات گردآوری شده در این بخش بیشتر مربوط به تجربیات پرورش دهندگان شترمرغ در افریقای جنوبی است.
شترمرغ بطور کامل علفخوار نبوده و در حیات وحش قسمتی از غذای آنان را حشرات، پستانداران کوچک، مارمولک و گاهی تخم پرندگان تشکیل می دهد. اگرچه شترمرغ ها علف می خورند ولی غذای مورد علاقه آنان را برگ گیاهان دولپه ای و نیز دانه آنها تشکیل می دهد.
شترمرغ بر اساس عادت طبیعی در مراتع فقیر زندگی کرده و می تواند در این شرایط غذای کافی برای خود تهیه نماید، جائیکه گاو و حتی گوسفند قادر به زندگی نیستند.
مانند سایر دامها هزینه غذا یکی از عمده ترین مخارج پرورش شترمرغ را تشکیل می دهد. با استفاده از قابلیت شترمرغ در مصرف غذای فقیر و متنوع می توان تا حد زیادی از هزینه های پرورش کاست.
۱- فیزیولوژی گوارش:
مطالعات معدود انجام شده برروی شترمرغها نشان می دهد که آنها قادرند الیاف خام را بهتر از سایر طیور هضم نمایند. در این زمینه فیزیولوژی گوارش شترمرغ را می توان با خرگوش و اسب مقایسه کرد. Angle دریافت که هضم الیاف دیواره سلولی (NDF) که تا میزان ۵ تا ۶ درصد توسط طیور قابل هضم است، در جیره جوجه های شترمرغ می تواند از سن ۳ هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. توانایی هضم NDF شامل درصدی از فیبر موجود در غذا (سلولز، همی سلولز و لیگنین) است که پتانسیل هضم شدن را دارد. در شترمرغهای در حال رشد، در خلال ۱۰ هفته اول این توانایی بصورت خطی تا میزان ۵۱ درصد افزایش یافته و در مورد شترمرغهای کاملاً رشد کرده بالغ بر ۶۰ درصد می گردد. چنین قدرت بالای هضم غذاهای فیبری را در گله های حیوانات نشخوارکننده می توان یافت…………….
