مطالعات جمعیت منطقه ۱۲ تهران
مقدمه
مطالعات جمعیت منطقه ۱۲ تهران منطقه ۱۲ با حدود ۱۳۵۷ هکتار وسعت ، در مرکز تاریخی شهر تهران ، در سال ۱۳۵۷ دارای جمعیتی معادل ۱۸۹۶۲۵ نفر بوده است . علی رغم برخورداری از ویژگی هایی چون قدمت و ارزش تاریخی ، واقع شدن در مرکزثقل ارتباطات درون شهری و در برگرفتن قلب تجارت شهر یعنی بازار قدیم تهران ، تحولات جمعیتی آن هماهنگ با تحولات شهر تهران و کشور نبوده است.این منطقه تاریخی طی ۲۰ سال اخیر روند جمعیت گریزی مداوم ، خروج ساکنان قدیمی و خانوارهای متعارف و ورود مهاجران تهیدست در جستجوی کار را شاهد بوده است ، تا حدی که جمعیت منطقه از ۳۰۱۷۰۱ نفر در سال ۱۳۵۹ تا آخرین سرشماری در سال ۱۳۵۷ ، با نرخ رشد ۸۶/۲- درصد درسال کاهش یافته است ( جدول۱ و نمودار ۱).همانگونه که در جدول (۲) ملاحظه می شود، سهم جمعیت منطقه از شهر تهران از ۵/۵ درصد در سال ۱۳۵۹ به ۸/۳ و ۸/۲ درصد در سالهای ۱۳۶۵ و ۱۳۷۵ کاهش یافته است. البته شتاب این کاهش در دوره ۶۵-۱۳۵۹ به مراتب بیشتر از دهه بعدی است.
این مطلب از فروشگاه مارکت فایل به ارائه مطالعات جمعیت منطقه ۱۲ تهران در قالب 131 صفحه میپردازیم.
فهرست مطالب
تحولات جمعیت
کل منطقه
بعد خانوار
ساخت جنسی جمعیت
ساخت سنی جمعیت
تحولات تراکم های جمعیتی
مقایسه تراکم مسکونی و تراکم ناخالص جمعیت
بررسی رشد طبیعی و مهاجرت
رشد طبیعی
مرگ و میر
مهاجرت
سیمای اقتصادی و اجتماعی جمعیت
ساختار و روند تحول اشتغال
اشتغال زنان
بار تکفل
جمعیت بیکار
وضع سواد و تحصیلات شاغلین
گروه بندی اجتماعی جمعیت
درآمد خانواده
خصوصیات عمده اجتماعی – اقتصادی
مراکز کار و فعالیت
تعداد وشاغلان کارگاه ها
کارگاه بزرگ
تحلیل عوامل مؤثر بر رشد جمعیت
جایگاه وعملکرد اقتصادی منطقه در تهران با تأکید بر نقش بازار تهران
نقش اقتصادی بازار تهران در منطقه 12 و شهر تهران
مقایسه عملکرد اقتصادی موجود با عملکرد پیش بینی شده در طرح های فرادست
جایگاه منطقه در شهر از نظر خصوصیات اجتماعی و درآمدی ساکنان
نرخ رشد خانوار
نرخ اشتغال
نرخ اشتغال زنان
نسبت جمعیت دارای تحصیلات عالی
سرانه کاربری فرهنگی
نرخ رشد قیمت زمین مسکونی
قیمت مسکن و نرخ رشد آن
هزینه ( درآمد ) خانوار
عملکرد اسکان و اشتغال شاغلان ساکن و غیر ساکن
عوامل اجتماعی و اقتصادی مؤثر بر استقرار فعالیت ها
مسائل حاد و معضلات اجتماعی – اقتصادی منطقه
منابع بخش جمعیت
الف) کل منطقه
منطقه 12 با حدود 1357 هکتار وسعت ، در مرکز تاریخی شهر تهران ، در سال 1357 دارای جمعیتی معادل 189625 نفر بوده است . علی رغم برخورداری از ویژگی هایی چون قدمت و ارزش تاریخی ، واقع شدن در مرکزثقل ارتباطات درون شهری و در برگرفتن قلب تجارت شهر یعنی بازار قدیم تهران ، تحولات جمعیتی آن هماهنگ با تحولات شهر تهران و کشور نبوده است.
این منطقه تاریخی طی 20 سال اخیر روند جمعیت گریزی مداوم ، خروج ساکنان قدیمی و خانوارهای متعارف و ورود مهاجران تهیدست در جستجوی کار را شاهد بوده است ، تا حدی که جمعیت منطقه از 301701 نفر در سال 1359 تا آخرین سرشماری در سال 1357 ، با نرخ رشد 86/2- درصد درسال کاهش یافته است …
در واقع ، علی رغم بالا بودن نرخ رشد طبیعی شهر تهران در فاصله ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۵ ، منطقه ۱۲، ۵/۲۳ درصد از جمعیت خود را در فاصله ۶ ساله ۶۵- ۱۳۵۹ بیرون رانده است.توجه به این نکته حائز اهمیت است که به بویژه در فاصله زمانی مورد بحث کل کشور با رشد شتابان جمعیت و نرخهای بالای موالید و باروری روبرو بوده است و جمعیت منطقه ۱۲ تهران به دلیل داشتن برخی شاخص های فرهنگی نظیر پایین بودن سطح سواد زنان ، نرخ پایین اشتغال و فعالیت زنان و نظایر آن که در همین گزارش مورد بحث قرار خواهند گرفت ، در حد بالای رشد طبیعی شهر تهران قرار داشته است و به همین دلیل کاهش ۲۳ درصد از جمعیت منطقه در سال ۱۳۵۹ دال بر خروج شمار بسیار بیشتری از جمعیت طی این دوره بوده است.
منابع بخش جمعیت
زنجانی حبیب الله و نوراللهی طه (۱۳۷۹) ، جداول مرگ ومیر ایران ، برای سال ۱۳۷۵، موسسه پژوهش تامین اجتماعی.
علیزاده (۱۳۷۷) ، طرح جامع آب کشور ( حوزه آبریز دریاچه نمک )، شرکت مهندسین مشاور جاماب وابسته به وزارت نیرو.
سیمای جمعیت و سلامت در جمهوری اسلامی ایران ( ۱۳۷۹)، نتایج طرح DHS، وزارت بهداشت ، درمان، آموزش پزشکی.
عباس شوازی (۱۳۸۰)، همگرایی رفتارهای باروری در ایران، نامه علوم اجتماعی.
نتایج طرح ارج(۱۳۷۹)، مرکز آمار ایران ، اداره کل آمارهای اجتماعی ، اقتصادی خانوار.
اولین گزارش ملی توسعه انسانی (۱۳۷۸)، سازمان برنامه و بودجه