دانلود مقاله سفال و سفال گری

مقاله سفال و سفال گری خمیر این نوع سفال معمولا قرمز ، نخودی ، خاکستری است . موضوع نقوش آن که به روش نقر است ( ایجاد خراش با شیئی نوک تیز روی سفالی که هنوز خشک نشده است ) شامل خطوط جناغی ، موجی ، زیگزاگ ، نقطه چین ، خطوط موازی عمودی و افقی و گاهی نقوش گیاهی است . شکل ظروف غالبا کوزه های بدنه محدب با گردن کوتاه و گاه کشیده و گلدان و دسته های کوچک عمودی معمولا به دو دسته و چهار دسته و بیشتر است و ظروف کوچکتر مانند کاسه و آبخوری که از شهرهای آباد و پرجمعیت ان دوره نظیر نیشابور ، ری ، جرجان ، سفالینه های شوش و اصطخر به دست آمده است .

بنابراین در این مطلب از فروشگاه مارکت فایل به ارائه سفال و سفال گری در قالب 25صفحه می‌پردازیم.

فهرست مطالب

مقدمه                  1

سفالگران قرون اوليه       2

تزئينات برجسته                  3

فنون تزئين متداول اين دوره چنين است      5

سفالينه با پوشش گلي…                 6

سفالهاي قرن پنجم هجري        9

سفالهاي لعاب دار و بدون لعاب           10

سفال قرون ششم و هفتم هجري             13

تقسيم بندي شيوه هاي تزئين ظروف سفالي      13

مراكز عمده توليد سفال      15

جرجان       16

سفال مينايي يا زراندود يا هفت رنگ      16

سفال قرن هشتم و نهم هجري          17

سفال قرن دهم تا سيزدهم     19

سفالهاي دوره عثماني             20

انواع سفالهاي محلي دوره صفويه    21

سفال دوره زنديه و قاجاريه         22

عكسها

منابع و ماخذ

مقدمـــــه

به طور کلی سفالهای دوره اسلامی را می توان در سه گروه طبقه بندی کرد :

الف ) اوایل دوره اسلامی :

1- سفالهای دوره اموی و اوایل دوره عباسی

2- سفالهای نقاشی شده برای دوره فاطمی

3- ظروف منقوش با دوغاب گل یا پوشش گل ( لعاب گلی )

ب ) اوسط دوره اسلامی

1- ظروف اسگرافیتو ایرانی

2- ظروف زیبای دوره سلجوقی ایران

3- ظروف دوره سلجوقی آناتولی

4- سفالگری راکاو روشنه

5- سفالهای بدون لعاب اواسط دوره اسلامی

ج ) دوره متاخر اسلامی

1- سفالگری ایران در دوره ایلخانی و تیموری

2- سفالگری دوره ممالیک مصر و سوریه

3- سفالگری دوره صفویه و قاجار ایران

4- سفالگری دوره عثمانی در آناتولی

سفالگری در دوران اسلامی ابتدا به صورت سفال ساده بدون لعاب بود اگرچه سفالگران از دوران اشکانی به نوعی لعاب سبز مایل به فیروزه ای با شفافیت قابل توجه و سپس در دوره ساسانیان با لعاب سبز قلیا و مات آشنا بودند .

سفالگران قرون اولیه اسلامی ( قرون اول و دوم هجری ) دو دسته سفال داشتند :

الف : سفال بدون لعاب

ب : سفال لعابدار

الف : سفال بدون لعاب : این سفال ها به چند روش تزئین می شده است .

نقش کنده :

خمیر این نوع سفال معمولا قرمز ، نخودی ، خاکستری است . موضوع نقوش آن که به روش نقر است ( ایجاد خراش با شیئی نوک تیز روی سفالی که هنوز خشک نشده است ) شامل خطوط جناغی ، موجی ، زیگزاگ ، نقطه چین ، خطوط موازی عمودی و افقی و گاهی نقوش گیاهی است . شکل ظروف غالبا کوزه های بدنه محدب با گردن کوتاه و گاه کشیده و گلدان و دسته های کوچک عمودی معمولا به دو دسته و چهار دسته و بیشتر است و ظروف کوچکتر مانند کاسه و آبخوری که از شهرهای آباد و پرجمعیت ان دوره نظیر نیشابور ، ری ، جرجان ، شوش و اصطخر به دست آمده است .

نقش قالبی :

این نوع تزئین را روی سفالهای بدون لعاب کوچکتر بویژه در ظروفی بدنه آنها کاملا کروی نیست . این نقوش معمولا با قالب روی بدنه و در ظروف بزرگتر ، روی شانه و قسمتهای ضخیم تر ظروف ایجاد می شده و معمولا موضوع آن طرح های هندسی و گیاهی است . در این دوره هنوز تزئینات خطی کوفی روی ظروف متداول نشده و شکل این ظروف نیز معمولا کوزه ، گلدان و آبخوریهای کاسه ای شکل است که در کاوشهای علمی شهر ری و نیشابور به دست آمده است .

تزئینات برجسته یا افزوده کاری :

این روش اصطلاحا” باربونین هم نامیده می شود . در این روش قبل از پختن سفال با قیف مخصوص ، گل نسبتا غلیظ را به شکل مورد نظر روی ظروف می نشانند که معمولا طرحهای حیوانی و انسانی نقشهای اسطوره ای موضوع این نوع تزئینات است که اقتباسی از نقوش ظروف فلزی دوره هخامنشی و ساسانی است . شکل ظروف شامل کوزه های بزرگ ، دسته دار و گلدان های کوچکتر است که در شهرهای ری    و ساوه ساخته می شده .